Ενορία Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καισαριανής

 

     

Αγαπητέ μας ενορίτη, αγαπητή μας ενορίτισσα

     

Σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, η ζωντανή παρουσία του Λυτρωτού στον κόσμο. Το Σώμα αυτό το συναποτελούν όσοι είναι βαπτισμένοι στο όνομα του Τριαδικού Θεού. Ο Απόστολος Παύλος

απευθυνόμενος στους πιστούς γράφει· «υμείς εστε σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους» (Α´ Κορ. 12, 27).

 Κατά την διδασκαλία της ᾿Ορθοδόξου Εκκλησίας μας το Σώμα της Εκκλησίας συγκροτείται από τους ποιμένες (Επισκόπους - Πρεσβυτέρους - Διακόνους) και το λαό. Εκείνο που διακρίνει τις δύο τάξεις είναι οι διακονίες και οι αρμοδιότητες στην

Εκκλησία. Οι κληρικοί με την χειροτονία τους καθίστανται «διάκονοι των μυστηρίων του Θεού» (Α´ Κορ. 4, 1).
῾Η διακονία τους είναι δοσμένη από τον Θεό. Γράφει σχετικά η ῾Αγία Γραφή· «και ούς μεν έθετο ο Θεός εν τη Εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις,

κυβερνήσεις, γένη γλωσσών» (Α´ Κορ. 12,28) και «αυτός έδωκε τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του

Χριστού» (Εφ. 4, 11-12).

Οι λαικοί επίσης δεν είναι παθητικά στοιχεία στην εκκλησιαστική ζωή, αλλά ενεργά μέλη, ισότιμα με τον ιερό κλήρο. Είναι σύμφωνα με τον απόστολο Πέτρο οι «λίθοι οι ζώντες» που οικοδομούν το οικοδόμημα της Εκκλησίας (Α´ Πετρ. 2, 5). Οι

πάντες μετέχουν στο Σώμα της Εκκλησίας για να αγιοποιηθούν, να φωτιστούν και να θεωθούν. Αυτό σημαίνει ότι και οι λαικοί έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις για τα οποία θα πρέπει να είναι ενημερωμένοι, καθώς και για την όλη ενοριακή και

εκκλησιαστική ζωή.

Γι’ αυτό το λόγο αποφασίσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί σου με αυτό το φυλλάδιο, να ενημερωθείς για την τοπική μας εκκλησία και την ενοριακή ζωή και να κληθείς και συ να γίνεις ενεργό μέλος της ενορίας μας και να συμβάλλεις, στο μέτρο των

δυνατοτήτων σου, στη διακονική υποχρέωση που απορρέει από την υποχρέωση της

1. Η ταυτότητα της Μητροπόλεώς μας.

Κατ’ αρχήν θα θέλαμε να σε ενημερώσουμε για την αρχή της τοπικής μας Εκκλησίας, την Ιερά μας Μητρόπολη και τον σεπτό μας ποιμενάρχη.

Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι ο ρόλος του επισκόπου στην ᾿Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι πολύ σημαντικός. Ο επίσκοπος, σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, είναι «οικονόμος Θεού» (Τιτ. 1, 7), «στρατιώτης Ιησού Χριστού» (Β´ Τιμ. 2, 3), «Θεού

διάκονος» (Β´ Κορ. 6, 4), η ορατή κεφαλή και το κέντρο της τοπικής Εκκλησίας.

«Το Πνεύμα το ῞Αγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού» (Πραξ. 20, 28). Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (107) είχε γράψει πως ο επίσκοπος είναι «προκαθήμενος εις τύπον Θεού» και «όπου αν φανή ο επίσκοπος εκεί

και το πλήθος έστω, ώσπερ αν η Ιησούς Χριστός, εκεί και η Καθολική Εκκλησία» (Ρ.υ. 5, 713). Χωρίς τον επίσκοπο και την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας, η οποία τελείται από αυτόν και τους πρεσβυτέρους κατόπιν εντολής του, δεν υφίσταται

Εκκλησία! Αυτό το τονίζουμε για να γίνει κατανοητή η επισκοποκεντρική οργανωτική δομή της ᾿Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και συνείδηση όλων μας ο αναντικατάστατος ρόλος του επισκόπου σε Αυτή.

῾Η Ιερά μας Μητρόπολη ιδρύθηκε με το Ν.Δ. 411/16-5-1974 και περιλαμβάνει τους Δήμους Καισαριανής, Βύρωνος και ῾Υμηττού. Πρώτος Μητροπολίτης διετέλεσε ο μακαριστός κυρός Γεώργιος Προκόπης (22-5-1974 μέχρι 20-11-1999), του οποίου η

αρχιερατεία διακρίθηκε για την οργανωτική και φιλανθρωπική δραστηριότητα. Σημερινός ποιμενάρχης μας είναι ο κ. Δανιήλ ο οποίος εξελέγη επίσκοπος της τοπικής μας εκκλησίας στις 21-1-2000.

2. Η ταυτότητα της ενορίας μας

Σύμφωνα με την ορθόδοξη θεολογία, η ενορία αποτελεί το πρωτογενές κύτταρο της οργανωτικής δομής της Εκκλησίας μας. Με πυρήνα τον ιερό Ναό, στον οποίο συνάγεται η Εκκλησία και τελούνται όλα τα μυστήρια και οι αγιαστικές πράξεις, με

κορύφωμα τη Θεία Ευχαριστία, η ενορία αποτελεί το κέντρο της τοπικής εκκλησιαστικής ζωής.

Σκοπός της ενορίας, όπως και της Εκκλησίας γενικότερα, είναι η καθολική διακονία του λαού του Θεού. ῾Η ενορία αποτελεί κατά τρόπο μυστήριο, το μέρος και το όλο της Εκκλησίας του Χριστού.

Μέσα σ’ αυτή τελεσιουργείται η σωτηρία των πιστών διά της συσσωματώσεώς τους στο Σώμα του Χριστού (Φιλ. 1, 18). Αυτό συνεπάγεται ότι όλοι οι πιστοί είναι και μεταξύ τους ενωμένοι, αποτελώντας ένα ενιαίο οργανικό σύνδεσμο, ένα σώμα! ῾Η

μετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας στο Κοινό Ποτήριο δημιουργεί την εν Χριστώ αδελφότητα των μελών της Εκκλησίας. Πάνω σ’ αυτή την αρχή λειτουργεί η ενορία.

Μέσα σε αυτή οι κληρικοί, πρεσβύτεροι και διάκονοι, υπηρετούν το εκκλησιαστικό σώμα κατ’ εντολήν και εποπτεία του τοπικού επισκόπου. Αυτοί είναι οι «υπηρέτες Χριστού και οικονόμοι των μυστηρίων του Θεού» (Α´ Κορ. 4, 1), οι ιερουργοί των

αγιαστικών πράξεων, οι πνευματικοί καθοδηγητές των πιστών, οι μεριμνώντες για τους αναξιοπαθούντες ανθρώπους της ενορίας. Ο ρόλος τους δε, είναι πραγματικά αναντικατάστατος.

Το έργο των κληρικών πλαισιώνεται από πρόσωπα και ομάδες λαικών, των οποίων και αυτών είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος στην ενοριακή ζωή και δράση. Σε μια οργανωμένη ενορία υπάρχει αντικείμενο δράσης για όλους τους πιστούς, στα

Ενοριακά Συμβούλια, στο φιλανθρωπικό και κοινωνικό τομέα, στον τομέα νεότητας, στα «Σπίτια Γαλήνης Χριστού» και αλλού.

Κέντρο της ενορίας μας είναι ο ναός ο αφιερωμένος στην Κοίμηση Θεοτόκου. Πρόκειται για έναν περικαλλή ναό, βυζαντινού ρυθμού, του οποίου ο εσωτερικός αγιογραφικός διάκοσμος, βυζαντινής τεχνοτροπίας, η τάξη και η ευπρέπεια

δημιουργούν μια ευχάριστη αίσθηση. Οι καλλίφωνοι ψάλτες μας κάνουν ο,τι μπορούν για να δημιουργήσουν ιεροπρεπή ατμόσφαιρα. Οι επίτροποι, ο (η) νεωκόρος μας και το άλλο προσωπικό των διαφόρων ενοριακών τομέων διακονίας, είναι

άνθρωποι πρόθυμοι, καλοσυνάτοι και ευγενείς.

Γνωριμία με τους ιερείς μας και το έργο τους

Στην ενορία μας υπηρετούν έμπειροι και προπαντός ένθερμοι ιερείς, οι οποίοι διακονούν το ιερό Θυσιαστήριο και το λαό του Θεού «συνεργούντες (του Χριστού)... ως Θεού διάκονοι, εν υπομονή πολλή» (Β´ Κορ. 6, 4), φλεγόμενοι από θείο ζήλο και

αυταπάρνηση. ῞Οσοι βρίσκονται κοντά τους γνωρίζουν το πολυποίκιλο και σπουδαίο έργο που επιτελούν.

Οι ιερείς που διακονούν σήμερα είναι:

Αρχιμανδρίτης κ. Νικόδημος Δάγλας

Αρχιμανδρίτης κ. Φιλόθεος Τουλιόπουλος 

 Αρχιμανδρίτης κ. Σεραφείμ Βιολάκης

Πρωτοπρεσβύτερος κ .Γεώργιος Κουτσοκώστας

Πρεσβύτερος κ. Πέτρος Δαουτάκος

3. ῾Η ιστορία της ενορίας μας

Η ενορία μας βρίσκεται στο Δήμο Καισαριανής, πλάι στο μεγάλο και καταπράσινο άλσος του Σκοπευτηρίου, εκεί όπου πλήθος αγωνιστών πατριωτών βρήκαν ηρωικό θάνατο από τους Γερμανούς κατακτητές στα χαλεπά χρόνια της κατοχής.

Η ευρύτερη περιοχή ως τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα ήταν αγροτική περιοχή, γεμάτη καρπερούς αγρούς, ονομαστούς αμπελώνες και στάνες!

Ονομαστή επίσης ήταν η Περιοχή και για το καταπληκτικό υγιεινό κλίμα της και τις πολλές Πηγές της, με τα γάργαρα νερά, ορισμένες από τις οποίες υπάρχουν μέχρι σήμερα.

Η φήμη της περιοχής της Καισαριανής οφειλόταν στο ονομαστό βυζαντινό μοναστήρι. το οποίο βρίσκεται ένα περίπου χιλιόμετρο από τα τελευταία σπίτια του Δήμου. Στην ευρύτερη περιοχή υπήρχαν και λειτουργούσαν πολλά μικρά μοναστήρια και ναοί.

Στο οικόπεδο, εντός του οποίου έχει ανεγερθεί ο ημέτερος Ενοριακός Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ασκούνταν από αμνημονεύτων ετών πράξεις Θρησκευτικού περιεχομένου, σύμφωνα με τους κανόνες της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας

. Συγκεκριμένα ακόμη και πολλά χρόνια προ της μελέτης του 1928 και της θεμελιώσεως του υπάρχοντος προσφυγικού Ναού, το έτος 1934, υπήρχε (τουλάχιστον πενήντα 50 χρόνια πίσω) πρόχειρος, ξύλινος ναός στον οποίο συνέρχονταν πιστοί και προσεύχονταν.
Μετά την μικρασιατική καταστροφή και τον φοβερό ξεριζωμό των αδελφών μας από τις πατρογονικές εστίες της Ιωνίας, η ευρύτερη περιοχή επιλέχτηκε από το Κράτος να ριζώσουν οι άνθρωποι αυτοί. Στην Καισαριανή απαλλοτριώθηκε μεγάλη

έκταση νότια του Σκοπευτηρίου και στα μέσα του 1923 στήθηκαν οι πρώτες σκηνές και παράγκες. Σε μικρό χρονικό διάστημα οι φίλεργοι και προοδευτικοί πρόσφυγες δημιούργησαν ολόκληρο οικισμό. Αργότερα εγκαταστάθηκαν και άλλο

ι μετανάστες από την ελληνική επαρχία και ο συνοικισμός αναγορεύτηκε σε αυτοτελή Δήμο.

Οι κατατρεγμένοι και διωγμένοι πρόσφυγες εκτός από τον υψηλό πολιτισμό και την κουλτούρα τους, μετέφεραν από τις αλησμόνητες πατρίδες και την ευσέβειά τους.

Πρώτο τους μέλημα ήταν νά κτισθεί Ιερός Ναός γιά νά εξυπηρετούνται οι λατρευτικές καί οι λοιπές εκκλησιαστικές ανάγκες τους. Ο χώρος που θά εκτίζετο ο Ιερός Ναός ήταν τό πρόχειρο ξύλινο εκκλησάκι πού προϋπήρχε.

Αποφάσισαν επίσης ότι ο ναός Θα είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου.

Βάλανε τότε ντελάλη τον Γιώργη τον τυφλό, έναν συμπαθή πιστό άνθρωπο με χαρακτηριστική δυνατή φωνή, να διαλαλεί στα δρομάκια του συνοικισμού την απόφαση για το κτίσιμο Του ναού και να καλεί τους κατοίκους να προσφέρουν ο,τι

μπορούν. Οι ευσεβείς κάτοικοι προσέφεραν ευχαρίστως άλλοι χρήματα, άλλοι σανίδια. άλλοι τσίγκους, και άλλοι προσωπική εργασία.

Την πρωτοχρονιά του 1929 έγινε η πρώτη Λειτουργία σε σανιδένιο ναό που εξυπηρετούσε στοιχειωδώς τις λατ ρευτικές ανάγκες των κατοίκων. Αργότερα το 1934 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος του υπάρχοντος περικαλλούς ναού. Οι πιστοί από το

υστέρημά τους, με πολλές θυσίες και ύστερα από χρόνια είδαν το όνειρό τους να πραγματοποιείται.

Στα δύστυχα χρόνια της Κατοχής ο ναός ήταν κέντρο κοινωνικής προσφοράς. το καταφύγιο των αναξιοπαθούντων ενοριτών. Στούς παράπλευρους χώρους λειτουργούσε συσσίτιο για τα παιδιά, όπως και σε όλους τους ναούς της πρωτεύουσας, με

την μέριμνα του ηρωικού αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού. Ο ναός λειτούργησε ακόμη και ως καταφύγιο κατά τους βομβαρδισμούς των κατακτητών.

Τα εγκαίνια του ναού έγιναν στις 27-11-1960 επί αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Θεοκλήτου, χοροστατούντος του επισκόπου Αχαίας κ. Παντελεήμονος (νυν μητροπολίτου Κορίνθου). Από της θεμελιώσεως του ναού και μέχρι σήμερα έχουν γίνει με

τη βοήθεια των πιστών αρκετέ ς επεκτάσεις. ‘Ηδη ο Ιερός Ναός ξεπερνά τα 800 τ.μ. εντός του ανωτέρω οικοπέδου. Στο περιβάλλοντα χώρο διενεργείται θρησκευτική εμποροπανήγυρη, συσσίτια ενώ παλαιότερα υπήρχε και οικίσκος-κατάλυμα των

ιερέων.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι στον ναό μας και σε περίτεχνο εικονοστάσι της βόρειας πλευράς, υπάρχει η παμπάλαια θαυματουργός εικόνα της Παναγίας μας, την οποία έφεραν από την Μικρά Ασία οι ευσεβείς διωγμένοι αδελφοί μας.

Εχουν αναφερθεί πάμπολλα θαύματα. Πολλοί πιστοί προσέρχονται να προσευχηθούν και να ζητήσουν την βοήθεια της Μητέρας του Κυρίου.

Οι ιερείς που υπηρέτησαν στην ενορία μας.

+ π. Θεόδωρος Αρμάος

+ π. Διονύσιος Κουκούλης

+ π. Δημήτριος Θεοφανόπουλος

+ π. Αναστάσιος Τσάκωνας

+ π.Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου

+ π. Γεώργιος Τσιανάκας

+ π. Παναγιώτης Γιαννακούλιας

+ π. Μιχαήλ Βαμβασάκης

+ π. Γεώργιος Γεωργακόπουλος

π. Χαράλαμπος Δημητρακάκης

+ π. ῎Ανθιμος Πουλέρης

π. Γεώργιος Κονσολάκης

+ π. Συμεών Νιωτάκης

π. Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου (απεσχηματίσθη)

+ π. Στέφανος Κανελλόπουλος

π. Σπυρίδων Μηλιώτης.

π. Δημήτριος Κανελλόπουλος

π. Ευθύμιος Στρατούλης

π. Παναγιώτης Θεοδωρακάτος

π. Γεώργιος Κέφης

π. Νεκτάριος Κουτρουμάνης

4. Το ενοριακό μας έργο

Α) Πνευματική διακονία

Οι ιερείς μας δείχνουν ιδιαίτερη φροντίδα στην πνευματική, λειτουργική και αγιαστική διακονία των ενοριτών μας. ῾Η τέλεση των ιερών ακολουθιών, οι Θείες Λειτουργίες, τα Ιερά Μυστήρια, η Εξομολόγηση των πιστών, οι προσωπικές και

οικογενειακές αγιαστικές τελετές, βρίσκονται σε άμεση προτεραιότητα. Επίσης οι ιερές ακολουθίες της ημέρας (῾Εσπερινός, ῎Ορθρος) τελούνται ανελλειπώς. Οι ιερείς μας πρόθυμα ανταποκρίνονται στις κλήσεις των ενοριτών για κατ’ οίκον

αγιαστικές τελετές, κοινωνία κατάκοιτων πιστών, κλπ. Πολύ σημαντική είναι η διακονία των ιερέων μας στο κοιμητήριο Καισαριανής, όπου τελούν τις ιερές τελετές των κηδειών και των επιταφίων δεήσεων για την ανάπαυση των ψυχ

ών των κεκοιμημένων αδελφών μας και ταυτόχρονα στηρίζουν ηθικά τους πονεμένους συγγενείς των.

Β) Ποιμαντική διακονία

Σημαντική είναι επίσης η ποιμαντική δράση της ενορίας μας. Οι μορφωμένοι ιερείς μας κηρύσσουν το θείο λόγο, τόσο κατά τις διάφορες ακολουθίες, όσο και εκτάκτως στο ναό και τις αίθουσες της ενορίας μας, «κοπιώντες εν λόγω και διδασκαλία»

(Α´ Τιμ. 4, 11). Με κάθε ευκαιρία διαφωτίζουν και ενημερώνουν τους ενορίτες σε θέματα πίστεως και αντιαιρετικής προστασίας. Δεν είναι τυχαίο ότι στην περιοχή μας δεν υπάρχει καμιά οργανωμένη ομάδα αιρετικών. Μεριμνούν ακούραστα για την

πνευματική προκοπή των ενοριτών. Ακούν με προσοχή και υπομονή τα προβλήματά τους και προσπαθούν να τους παρηγορήσουν και να τους δώσουν λύσεις και διεξόδους. ῾Η μέριμνα για τη νεότητα αποτελεί κύριο μέλημα όλων μας. Στην

ενορία μας λειτουργούν Κατηχητικά Σχολεία, τα οποία καθοδηγούν τα παιδιά μας στο Χριστό και τους μαθαίνουν την ενάρετη ζωή. Στούς επόμενους στόχους μας είναι η λειτουργία ομάδων μελέτης της ῾Αγίας Γραφής, η καθιέρωση ανοιχτού

σεμιναρίου ορθοδόξου οικοδομής και αντιαιρετικής προστασίας.

Γ) Κοινωνική διακονία

῾Η άσκηση της φιλανθρωπίας και της κοινωνικής μέριμνας είναι μία άλλη σοβαρή διακονία της ενορίας μας, κάνοντας πράξη την προτροπή του Απ. Παύλου· «περί της φιλαδελφίας ου χρείαν έχετε γράφειν υμίν, αυτοί γαρ υμείς θεοδίδακτοί εστε εις

το αγαπάν αλλήλους» (Α´ Θεσ. 4, 9). ῾Η κοινωνία μας είναι δυστυχώς γεμάτη από αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας, για τους οποίους η αγία μας Εκκλησία πονά και νοιάζεται. Στην ενορία μας λειτουργεί φιλανθρωπικό ταμείο, το οποίο βοηθά

τους φτωχούς μας αδελφούς. Πληρώνει τα φάρμακα των απόρων, δίνει τακτική και έκτακτη χρηματική βοήθεια σε ηλικιωμένους, αναπήρους, χρόνια πάσχοντες και χωρίς σύνταξη ενορίτες μας, φροντίζει τους τοξικομανείς και τους

εγκαταλειμμένους. Ομάδα κυριών της ενορίας μας, εντοπίζει παρόμοιες περιπτώσεις και προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο τους. Πολύ σημαντική φιλανθρωπική προσφορά της ενορίας μας είναι και η λειτουργία «Σπιτιού Γαλήνης Χριστού» στο

οποίο βρίσκουν ζεστό και υγιεινό φαγητό καθημερινά δεκάδες άποροι και απροστάτευτοι ενορίτες μας.

Αδελφέ μας - αδελφή μας

῞Υστερα από αυτή τη σύντομη ενημέρωση για την ενορία μας και εφόσον θεωρείς ότι το έργο που επιτελούμε είναι σημαντικό, καλούμε και σένα να γίνεις ενεργό μέλος της ενοριακής μας ζωής. Να θέσεις ως κύρια προτεραιότητα τη μυστηριακή και

πνευματική ζωή που βιώνεται μόνο μέσα στην Εκκλησία μας. Σε προτρέπουμε να εμπιστευθείς τους κληρικούς και τους άλλους υπευθύνους της ενορίας μας και να αποβάλεις κάποιους δισταγμούς που ίσως υπάρχουν σε σένα. Μέσα στην

Εκκλησία θα βρείς τη γαλήνη και θα αισθανθείς την ουράνια χαρά που απορρέει από τη χάρη του Θεού.

Σε καλούμε επίσης να δραστηριοποιηθείς σε όποιον τομέα επιθυμείς και νομίζεις ότι μπορείς να προσφέρεις και τη δική σου διακονία. Να γίνεις και συ «συνεργός Θεού» (Β´ Κορ. 6,1). Μη θεωρήσεις ότι αυτή η διακονία μπορεί να είναι ασήμαντη.

Κανενός είδους διακονία δεν μπορεί να θεωρηθεί μικρή και ασήμαντη. ῞Ολοι μας, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, μπορούμε να προσφέρουμε.

Θυμήσου ότι ο Κύριος θα μας κρίνει στη Μεγάλη Κρίση με βάση την κοινωνική μας προσφορά (Ματθ. 25, 31-46). Μην ξεχνάς πως οποιαδήποτε προσφορά στην Εκκλησία μας είναι ουσιαστικά προσφορά προς τον Χριστό μας, αφού ο κάθε

άνθρωπος είναι ζωντανή εικόνα δική Του. «Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25, 40).

Σε διαβεβαιώνουμε ότι θα αισθανθούμε μεγάλη χαρά αν προστεθείς και συ ενεργά στη μεγάλη πνευματική μας οικογένεια, την ενορία μας, και συμμετάσχεις στην κοινή προσπάθεια της διακονίας του λαού του Θεού.

Σε περιμένουμε να σε γνωρίσουμε.

Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

῾Η ενορία μας έχει την ξεχωριστή ευλογία να είναι αφιερωμένος ο περικαλλής ναός μας στην Κοίμηση της ῾Υπεραγίας Θεοτόκου. ῞Οπως είναι γνωστό η μεγάλη αυτή θεομητορική εορτή τιμάται λαμπρότατα από σύμπασα την ᾿Ορθοδοξία, διότι,

όπως θα αναλύσουμε στη συνέχεια, η πάνσεπτη μορφή της Παναγίας μας κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των πιστών. Εμείς οι ενορίτες της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καισαριανής, νοιώθουμε ιδιαίτερα ευτυχείς, που έχουμε θέσει την ζωή μας

κάτω από την σκέπη Εκείνης, η Οποία αξιώθηκε να γίνει μητέρα του άναρχου Θεού, να φτάσει σε ύψιστα μεγέθη αγιότητας και παρρησίας κοντά στον Τριαδικό Θεό.

Με την ευκαιρία της λαμπρής πανηγύρεως παραθέτουμε λίγα στοιχεία σχετικά με το περιεχόμενο της μεγάλης εορτής, όπως αυτά διασώθηκαν μέσα στην δισχιλιόχρονη παράδοση της Εκκλησίας μας. Εμείς οι ενορίτες της χάρης Της πρέπει να

γνωρίζουμε το θαυμαστό χρονικό της εξόδου Της από αυτό τον παρόντα κόσμο και την είσοδό Της στα ουράνια της μεγαλοσύνης του Θεού.

Τα ιερά βιβλία της Καινής Διαθήκης δεν αναφέρουν δυστυχώς τίποτε για την ζωή της Παναγίας μας μετά την Ανάσταση του Κυρίου και την Πεντηκοστή. Την σιωπή αυτή έρχεται να αναπληρώσει η ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, η οποία, όπως

είναι γνωστό, μαζί με την ῾Αγία Γραφή, αποτελεί την πηγή της πίστεώς μας. ῾Η ευσέβεια, ο σεβασμός και αγάπη των πιστών της ιεροσολυμίτικης εκκλησίας προς την Θεοτόκο διέσωσαν ορισμένα στοιχεία της ζωής Της, τα οποία καταγράφηκαν

αργότερα στα έργα των Πατέρων και στην υμνολογία της Εκκλησίας μας.

Σύμφωνα με αυτά η Μητέρα του Κυρίου μας μετά την Ανάσταση του Κυρίου παρέμεινε ένα απλό, αλλά επίλεκτο μέλος της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ. Οι απόστολοι, οι ποιμένες και οι πιστοί της Εκκλησίας έτρεφαν απεριόριστη αγάπη και σεβασμό

προς Αυτήν. Στούς δύσκολους καιρούς του διωγμού των χριστιανών στην Παλαιστίνη (Πραξ.8·1) η Παναγία μας έγινε προφανώς ο μεγάλος παρήγορος αυτών. Πόσα χρόνια έζησε δεν γνωρίζουμε. Πάντως δεν πρέπει να γεύθηκε το επώδυνο

γήρας. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός την πήρε γρήγορα κοντά Του πιθανότατα γύρω στα πενήντα Της χρόνια.

῞Οταν ήρθε η ώρα λοιπόν της εξόδου Της στάλθηκε και πάλι ο αρχάγγελος Γαβριήλ να της αναγγείλει την θέληση του Θεού και Υιού Της. Ενώ προσευχόταν στον οίκο Της στην Ιερουσαλήμ παρουσιάστηκε ο άγγελος και της προσέφερε ένα μικρό

κλαδί φοίνικα και της είπε· «Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία. Σού φέρνω μήνυμα από τον Υιό Σου. ῏Ηρθε η ευλογημένη ώρα να πας κοντά Του και να δοξαστείς όπως σού ταιριάζει. ῾Ετοιμάσου λοιπόν και σε τρεις ημέρες θα έρθει Εκείνος να πάρει την

τίμια και αμόλυντη ψυχή Σου. Μετά από αυτό και αφού συνήλθε από την οπτασία, χάρηκε πολύ και κίνησε βιαστικά να ανέβει στο αγαπημένο Της ῎Ορος των Ελαιών για να προσευχηθεί, εκεί που προσευχήθηκε για τελευταία φορά ο Υιός Της πριν

από το πάθος Του. Συνήθιζε να ανεβαίνει συχνά να προσεύχεται εκεί.

Ανηφορίζοντας το μονοπάτι συνέβη το απροσδόκητο· Τα δένδρα και οι θάμνοι του δρόμου έγερναν και την προσκυνούσαν! ῾Η άψυχη και άλογη κτίση, όπως είχε εναντιωθεί την ώρα του σταυρικού πάθους του Κυρίου και Υιού Της, τώρα αποκτά

ξανά κρίση και συναίσθημα και προσκυνά την Βασίλισσα του κόσμου! Κατευθύνθηκε στο σημείο εκείνο του κήπου που είχε προσευχηθεί και ο Κύριος. Γονάτισε ταπεινά, ύψωσε τα σεπτά της χέρια και ατένισε τον ουρανό και αφού ευχαρίστησε το

Θεό τον παρακάλεσε για την σωτηρία του κόσμου. Καθ’ όλη τη διάρκεια της προσευχής Της ένα ουράνιο φως Την έλουζε. Το τίμιο και άγιο πρόσωπό Της έλαμπε από θεία ενέργεια.

Μετά γοργά γύρισε στον οίκο Της και άρχισε να ετοιμάζει τα απαραίτητα της κηδείας Της. Μάζεψε επίσης τους συγγενείς και πιστούς φίλους και φίλες Της και τους ανακοίνωσε την θέληση του Κυρίου να την καλέσει κοντά Του. Εκείνοι όταν το

άκουσαν ξαφνιάστηκαν και άρχισαν να θρηνούν το χωρισμό της Μητέρας του Κυρίου. Εκείνη τους παρηγόρησε λέγοντάς τους πως αυτή είναι η θέληση του Θεού και πως από την θέση Της στον ουρανό θα πρεσβεύει πάντοτε για ολόκληρο το

ανθρώπινο γένος. Γιά παρηγοριά τους δώρισε δυό από τα φορέματά Της, την σκέπη (το μαντίλι της κεφαλής) και την εσθήτα Της, τα οποία αποτέλεσαν κατόπιν από τους πολυτιμότερους θησαυρούς της Εκκλησίας μας!

Την Τρίτη ημέρα μετά την επίσκεψη του αρχαγγέλου, η Κυρία Θεοτόκος αφού ντύθηκε μόνη Της τα νεκρικά Της ενδύματα, κάλεσε και πάλι τους φίλους Της και ξάπλωσε ήρεμα στην κλίνη Της. Τότε συνέβη το εξής θαυμαστό γεγονός· Μιά δυνατή

βοή ακούστηκε στο σπίτι Της, μια φωτεινή νεφέλη το κάλυψε. Πάραυτα μεταφέρθηκαν σε νεφέλες από τα πέρατα της οικουμένης οι άγιοι Απόστολοι προκειμένου να παραβρεθούν στην έξοδό Της. Κατά τον ίδιο τρόπο μεταφέρθηκε επίσης ο

απόστολος Παύλος, ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και ο άγιος Ιερόθεος, πρώτος επίσκοπος των Αθηνών, ο άγιος Τιμόθεος και άλλα σημαίνοντα πρόσωπα της Εκκλησίας. ῾Η Κυρία Θεοτόκος, αφού χαιρέτισε και ευλόγησε όλους, παρέδωσε την αγία

ψυχή Της στα χέρια του Υιού Της ο Οποίος κατέβηκε από τον ουρανό για να την παραλάβει ο ῎Ιδιος.

Οι συγκεντρωμένοι απόστολοι, οι προεστοί της εκκλησίας των Ιεροσολύμων και ο πιστός λαός άρχισαν να ψάλλουν εξόδιους ύμνους στην Θεομήτορα. Ταυτόχρονα ακούστηκε να συμψάλλει στρατιά αγγέλων από τον ουρανό! ῾Η ουράνια μελωδία ακούστηκε σε ολόκληρη την πόλη. Φόβος και έκσταση κατέλαβε τους κατοίκους της αγίας πόλεως. Μόνο οι σκληρόκαρδοι και φθονεροί Ιουδαίοι δεν συγκινήθηκαν από αυτό το θαυμαστό γεγονός.

Μετά σχηματίσθηκε νεκρική πομπή η οποία κατευθυνόταν στο χωριό Γεθσημανή, όπου θα θάπτονταν το τίμιο σκήνωμά Της. Οι θρήνοι του πιστού λαού, που είχε χάσει την Μάνα του, έσμιγαν με τις ψαλμωδίες των αποστόλων. Στα ιλαρά πρόσωπά

τους κυλούσαν δάκρυα λύπης και χαράς.

Πριν φτάσουν στον τόπο της ταφής έφτασαν φανατικοί Ιουδαίοι και θέλησαν να βεβηλώσουν την έξοδο της Μητέρας του Ιησού, τον Οποίο μισούσαν θανάσιμα. Με ύβρεις, απειλές και λοιδορίες προκαλούσαν την σεμνή ομήγυρη. Κάποιος από

αυτούς είχε την αναίδεια να πλησιάσει το φέρετρο της Θεοτόκου, με σκοπό να ρίξει στο έδαφος το άγιο σκήνωμα. Μόλις τόλμησε να αγγίξει το νεκροκρέβατο πάραυτα κόπηκαν και τα δυό του χέρια και έμειναν κολλημένα σε αυτό και ταυτόχρονα

έχασε το φως του! Τότε κατάλαβε την αισχρότατη πράξη του και με φωνές γοερές δήλωνε την μετάνοιά του και παρακαλούσε την Παναγία να τον λυπηθεί και να τον θεραπεύσει. Καί ω του θαύματος, ο άνθρωπος εκείνος θεραπεύτηκε αμέσως!

Μετά την ταφή και αφού πέρασαν τρεις ημέρες, έφτασε στην Γεθσημανή αργοπορημένος ο απόστολος Θωμάς από τις μακρινές Ινδίες, όπου έκανε ιεραποστολή. Ζήτησε επίμονα, με δάκρυα στα μάτια και λύπη πολύ, να του ανοίξουν τον τάφο για

να δεί και να προσκυνήσει για τελευταία φορά την λατρευτή Μητέρα του Δασκάλου του. ῎Ανοιξαν πράγματι τον τάφο και, ω του θαύματος, ο τάφος ήταν κενός, ο Κύριος μετέστησε το πάνσεπτο σώμα Της στον ουρανό, ώστε να μην γευτεί την

φυσική φθορά. ῾Η αργοπορία του Θωμά χαρακτηρίστηκε από την Εκκλησία ως οικονομία του Θεού, για να γίνει γνωστή η μετάσταση της Θεοτόκου! Ο κενός τάφος Της στην Γεθσημανή αποτελεί μέχρι σήμερα πηγή αγιασμού των μυριάδων

πιστών που τον επισκέπτονται κάθε χρόνο και τεκμήριο της μετάστασής Της στον ουρανό.

Αυτό το σπουδαίο γεγονός εορτάζει λαμπρά η αγία μας Εκκλησία στις 15 Αυγούστου. Λόγω δε της σπουδαιότητας της εορτής καθόρισε να υπάρχει ειδική προετοιμασία των πιστών. Από την 1η Αυγούστου έχει καθιερωθεί νηστεία και καθημερινή

τέλεση στους ναούς της ακολουθίας των περίφημων Παρακλητικών Κανόνων. Πλήθος πιστών κατακλύζει τους αμέτρητους αφιερωμένους στην χάρη Της ναούς και προσκυνήματα για να τιμήσει δεόντως την Κοίμηση της Μητέρας του Θεού και

ταυτόχρονα Μητέρας του κόσμου. Το ίδιο και εμείς οι ενορίτες της Κοιμήσεως Θεοτόκου Καισαριανής τιμούμε και γεραίρουμε την Παναγία μας, η οποία είναι η παντοτινή σκέπη και προστασία της ενορίας μας και όλου του κόσμου.

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

(Σκέψεις επί τη ευκαιρία της μεγάλης εορτής της Κοιμήσεως)

Μέσα στην σωματική και πνευματική νωχέλεια του καλοκαιριού η Εκκλησία μας προβάλει, ως μια δροσερή νοητή όαση και πνευματική ανάταση, τη μεγάλη εορτή της Παναγίας μας. Το δεκαπενταύγουστο, η όπως το ονομάζουν πολλοί «το Πάσχα

του καλοκαιριού», αποτελεί ένα σπουδαίο εορτολογικό σταθμό του εκκλησιαστικού ενιαυτού. ῾Η κορυφαία αυτή εορτή είναι για ολόκληρη την ᾿Ορθοδοξία και ιδιαίτερα για μας τους ῞Ελληνες, που ευλαβούμαστε τη Θεοτόκο κατά τρόπο ξεχωριστό,

μια ευκαιρία να εκφράσουμε ολόθυμα την τιμή μας προς το ιερό Της πρόσωπο, κι αυτό διότι η προσωπική και εθνική μας ζωή είναι συνυφασμένη με την υψηλή σκέπη και προστασία της Μεγάλης Μάνας, του κόσμου. Μεγάλα προσκυνηματικά

κέντρα της χάρης Της (Τήνος, Πάρος, Βέρμιο, κ.α.) θα γίνουν και φέτος πόλοι έλξης χιλιάδων πιστών. Ακόμα πλήθος άλλων ναών αφιερωμένων στην σεπτή Της Κοίμηση θα πανηγυρίσουν λαμπρά και θα τιμήσουν όπως πρέπει την έξοδό Της από

τον κόσμο και την είσοδό Της στην αιωνιότητα και την ατέρμονη δόξα.

῾Η ιερή μνήμη της Κοιμήσεως της Παναγίας μας είναι, όπως είπαμε, μια καλή ευκαιρία να εκδηλώσει ο ευσεβής λαός των πιστών την αγάπη, τον σεβασμό, και την ευγνωμοσύνη του προς Αυτήν, η Οποία όντας άνθρωπος, αξιώθηκε να γίνει το

τιμιότατο θείο δοχείο, το ιερότατο σκεύος, ώστε να δεχτεί τον άπειρο Θεό στο καθαρότατο σαρκίο Της, να κυοφορήσει τον άναρχο και αναλλοίωτο Θεό στην τίμια γαστέρα Της, να θρέψει τον απόλυτα αυτάρκη Θεό από τα παρθενικά Της αίματα, να

κρατήσει στα σεπτά Της χέρια τον «αχώρητον παντί».

Το ιερό πρόσωπο της Θεοτόκου αποτελεί, σύμφωνα με την ορθόδοξη θεολογία μας, μέρος του απερινοήτου μυστηρίου της Θείας Οικονομίας. Μετά τον Τριαδικό Θεό, Αυτή κατέστη το κύριο πρόσωπο, το οποίο συνέβαλε ουσιαστικά στην

υλοποίηση του σχεδίου της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους η αναδημιουργία και η θέωση του πεπτωκότος ανθρώπου.

Ο μεγάλος Πατέρας της αρχαίας Εκκλησίας Ειρηναίος (+199) παραλλήλισε και σύγκρινε την Θεοτόκο με την προμήτορα του ανθρωπίνου γένους, την Εύα, ώστε να δείξει τη διαφορά μεταξύ τους. ῾Η παρθένος Εύα δεν έκαμε καλή χρήση των θείων

δωρεών και δυνατοτήτων, που είχε λάβει από το Θεό, αλλά τα χρησιμοποίησε για το κακό και την καταστρατήγηση του θείου θελήματος. ῾Η αιτία και η ρίζα της ανταρσίας αυτής υπήρξε ο εγωισμός και η έπαρση. ῍Αν εκείνη υπήρξε φορέας της

αλαζονείας, η Παναγία υπήρξε το πρότυπο της υπακοής και της ταπείνωσης. Ο ιερός πατήρ τονίζει πως «... η Εύα (έπρεπε) να αποκατασταθή εν τη Μαρία, ίνα μια παρθένος γίνη συνήγορος άλλης παρθένου και να εξαλείψη την ανυπακοήν της

πρώτης διά της παρθενικής υπακοής» (Ειρ. Επιδ. Αποστ. Κηρύγματος 32,33). Επίσης ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων (+ 386) έγραψε πως «Διά παρθένου της Εύας ήλθεν ο θάνατος, έδει διά παρθένου, μάλλον δε εκ παρθένου φανήναι την ζωήν»

(Κυρίλ. Ιερ. Κατηχ. 12, ιε´ ). ῾Η ευλογημένη ρήση Της προς τον άγγελο του ευαγγελισμού «ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου» (Λουκ.1· 38) αποτελεί σαφώς την πεμπτουσία της συμβολής Της στο έργο της εν Χριστώ σωτηρίας του

κόσμου.

Το πρώτο ανθρώπινο πλάσμα, στο οποίο αποκαταστάθηκε η ανθρώπινη φύση στην αρχαία προπτωτική της μορφή και ωραιότητα, υπήρξε η Θεοτόκος. Με την επέλευση του ῾Αγίου Πνεύματος κατά τον Ευαγγελισμό (Λουκ.1· 35) καθαρίστηκε από

τον ρύπο του προπατορικού αμαρτήματος, τον οποίο έφερε και Αυτή ακούσα, ως μέτοχος της ανθρώπινης φύσεως, καθιστώντας Την πλέον άμωμη κηλίδος ώστε, να δεχτεί στα αγνά σπλάχνα Της το «πυρ της θεότητος» και να μην καεί. Από τότε

έγινε η «Κεχαριτωμένη», η αγιοτέρα ύπαρξη μετά τον Τριαδικό Θεό. Στο πρόσωπό Της έγινε η απαρχή της λυτρώσεως του κόσμου και της θεώσεως του ανθρώπου.

῾Η συμβολή της Παναγίας μας κατά τη διάρκεια του επί γης απολυτρωτικού έργου του Χριστού υπήρξε τεράστια. Βρισκόταν συνεχώς πλάι στον Λυτρωτή μας, από τη Γέννηση ως το Πάθος, την Ανάσταση.

Κοντολογίς η επί γης ζωή της Παναγίας μας υπήρξε ένας συνεχής αγώνας και προσφορά για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο πιστός λαός του Θεού, γι᾿ αυτό αποδίδει στη Θεοτόκο, από την αρχαιότητα ως

σήμερα, ύψιστη τιμή, τη μεγαλύτερη, μετά τον Τριαδικό Θεό. Πρέπει να σημειωθεί εδώ, πως μόνο η ᾿Ορθοδοξία μας αποδίδει την δέουσα τιμή στην Μητέρα του Κυρίου μας.

Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου είναι αφιερωμένο στην Παναγία μας. Οι ᾿Ορθόδοξοι πιστοί, συμμετέχουν καθημερινά στις ακολουθίες των υπέροχων Παρακλητικών Κανόνων, νηστεύουν, εξομολογούνται, κοινωνούν. Τρέχουν με δάκρυα

στα μάτια να εναποθέσουν σε Αυτή τις δυσκολίες και τα βάσανα της ζωής τους. Την παρακαλούν με ζέση ψυχής να ελαφρώσει τον βαρύ ζυγό τους, διότι πιστεύουν ακράδαντα πως η γλυκιά Θεομάνα και μετά την σεπτή Της Κοίμηση συνεχίζει να

αγαπά και να νοιάζεται για τους ανθρώπους. Μέσα στη μεγάλη καρδιά Της υπάρχει χώρος για τον κάθε άνθρωπο, όχι μόνο για τους πιστούς, αλλά και για τους αμαρτωλούς και ασεβείς , ακόμα και για τους υβριστές Της! ῾Η μακάρια θέση Της κοντά

στον Υιό Της και Θεό μας Ιησού Χριστό, της δίνει την ευχέρεια να προσεύχεται για τον καθένα μας, για κάθε μας πρόβλημα. Τα αποτελέσματα των βοηθειών Της είναι απτά. ῎Αλλωστε όπως ψάλλουμε στον περίφημο Μικρό Παρακλητικό Κανόνα,

«Ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχυμένος από σού εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ’ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως».