Ἐπιμνημόσυνος Λόγος
ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ
Δ Α Ν Ι Η Λ
στό Μνημόσυνο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς
τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος
κυροῦ Χριστοδούλου
τελεσθέν στόν Ἱερό Ναό τῶν Ἁγίων Θεοδώρων Α΄ Κοιμητηρίου Ἀθηνῶν
τό Σάββατο 21 Ὀκτωβρίου 2017
Γεννήθηκε τό 1939 στήν Ξάνθη (Χρῆστος Παρασκευαΐδης). Πτυχιοῦχος τῆς Νομικῆς Σχολῆς καί τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς.
Διάκονος χειροτονήθηκε τό 1961 καί Πρεσβύτερος τό 1965.
Ἐξελέγη σέ ἡλικία 35 ἐτῶν τόν Ἰούλιο τοῦ 1974 Μητροπολίτης Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ.
Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος ἐξελέγη στίς 28 Ἀπριλίου 1998
Διεκρίνετο γιά τήν χαρισματική παρουσία του καί τό δυναμικό λόγο του
Ἐκοιμήθη στίς 28 Ἰανουαρίου 2008
Ἡ 21η Ὀκτωβρίου ἦταν μία ξεχωριστή ἡμέρα στή ζωή τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Χριστοδούλου. Ἄγων τήν ὀνοματική ἑορτή του δεχόταν τίς εὐχές τῶν πνευματικῶν τέκνων του, τῶν συνεργατῶν του, τῶν οἰκείων τῆς πίστεως.
«Τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγώνισμαι, τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα» (Πρός Τιμόθεον Β΄, δ΄, 7)
Οἱ λόγοι αὐτοί τοῦ οὐρανοβάμονος ἀποστόλου Παύλου μέ τούς ὁποίους ὁ ἴδιος συνόψισε τήν ζωή καί τήν διακονία του γιά τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δύναται νά ἀποτελέσουν καί τήν ἀπολογία τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Χριστοδούλου πού προτάσσουμε σήμερα σ’ αὐτή τήν ἀναφορά καί μαρτυρία μας γιά τόν Πρωθιεράρχη πού κατά τήν ἐπίγεια ζωή του ἦγε τήν ὀνοματική ἑορτή του.
«Τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγώνισμαι»
Ὁλόκληρη ἡ ζωή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ἦταν ἕνας συνεχής ἀγῶνας. Ἀγωνίσθηκε γιά νά καταρτισθεῖ πνευματικά, γιά νά εἶναι «ἄρτιος» (Πρό Τιμόθεον Β΄, γ΄, 17) κατά Θεόν ἄνθρωπος καί «δόκιμος» (Πρός Ρωμαίου ιδ΄, 18) ἐργάτης τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀγωνίσθηκε ὑπερασπιζόμενος τά δίκαια τῆς Ἐκκλησίας, τούς νόμους καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀγωνίσθηκε ἐναντίον ὅσων πολέμησαν τήν εὐαγγελική ζωή καί τήν ἀποστολοπαράδοτη καί ἁγιοπνευματική ὀρθόδοξη παράδοσή μας. Ἀγωνίσθηκε γιά τήν Πατρίδα μας ὑπερασπιζόμενος τά ἐθνικά μας δίκαια ἀπό ἐπίβουλους ἐχθρούς πού ἐπιβουλεύονταν τήν ἀκεραιότητα καί τούς ἀγῶνες τοῦ λαοῦ της γιά νά ζήσουν εἰρηνικά καί δημιουργικά στό σύγχρονο κόσμο. Ἀγωνίσθηκε πολεμώντας τίς κοινωνικές μάστιγες, πού μετέτρεπαν τίς ἀθάνατες ψυχές σέ ζωντανούς νεκρούς. Ἀγωνίσθηκε προσφέροντας ἀφειδώλευτη ἀγάπη, στοργή καί συμπόνοια σέ κάθε ἄνθρωπο πού δρασκέλιζε τήν πόρτα τοῦ γραφείου του γιά νά ζητήσει βοήθεια σέ μία κοινωνία πού ἐπικρατοῦσε ἡ ἀπομόνωση καί ἡ ἀπαξίωση τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἀγωνίσθηκε γιά τά τιμιώτατα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τήν γλώσσα του, τήν ἱστορία του, τίς θυσίες του.
Γι’ αὐτούς τούς ἀγῶνες του, τήν αὐθεντική καί γνήσια ἀγάπη του πρός τούς Ἕλληνες ἀγαπήθηκε. Οἱ Ἕλληνες δέν τόν λησμονοῦν καί μετά ἀπό δέκα χρόνια ἀπό τήν κοίμησή του.
«Τόν δρόμον τετέλεκα»
Δέν ἦταν ἰδιαίτερα μακρύς ὁ χρόνος τῆς ἐπί γῆς παροικίας του (Πράξεων ιγ΄, 17) ὡστόσο ὅμως ἦταν πεπληρωμένος ἀπό θεοφιλῆ καί ἔντιμα ἔργα πού τόν ἀνέδειξαν, ἡγέτη τῆς Ἐκκλησίας καί ἐργάτη τῆς κοινωνίας, ὡς νά εἶχε διανύσει «χρόνους μακρούς» (Σοφία Σολομῶντος δ΄, 13) . Ὁ ἀπολογισμός τῆς ἐπίγειας διαδρομῆς του εἶναι ὅτι ἐργάσθηκε γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὑπηρέτησε ὡς πιστός καί φρόνιμος δοῦλος τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὅτι ἐκόσμησε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μέ τά ποικίλα φυσικά χαρίσματά του καί τήν πλούσια διακονία του.
«Τήν πίστιν τετήρηκα»
Πρωθιεράρχης μέ συνεχῆ λειτουργική ζωή, μέ σπάνιο ἱεροκηρυκτικό χάρισμα, μέ κοινωνική καί φιλανθρωπική παρουσία ἀνέδειξε τήν ἀνακαινιστική δύναμη τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας.
Τήν παρακαταθήκη πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή τήν φύλαξε. Τήρησε τήν ἀκεραιότητα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς ἀπό ἀλλοιώσεις, παραχαράξεις καί ὀθνεῖες νοθεῖες. Αὐτή τήν ἀνόθευτη ἀποστολοπαράδοτη πίστη τοῦ Εὐαγγελίου κήρυξε «μηδέν προστεθείς, μηδέν ἀφαιρῶν».
Ἰδού λοιπόν τό τρίπτυχον τῆς καλῆς ἀπολογίας του ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ καί πάσης τῆς Ἐκκλησίας
Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου
Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος
Χριστοδούλου
αἰωνία ἡ μνήμη !
