Μέτοχοι τῆς ἀϊδίου χαρᾶς
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
«Ἵνα σοι πιστοί, τό Χαῖρε, κραυγάζομεν,
οἱ διά σοῦ τῆς χαρᾶς, μέτοχοι γενόμενοι τῆς ἀϊδίου»
(Τροπάριο τῆς θ΄ ὠδῆς τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου)
Οἱ πιστοί ἄνθρωποι γίναμε μέτοχοι τῆς ἀϊδίου δηλαδή τῆς αἰώνιας χαρᾶς διά τῆς Θεοτόκου, ἀφοῦ γέννησε κατά τήν ἀνθρώπινη φύση Του τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό πού μᾶς κατέστησε μετόχους καί κοινωνούς αὐτῆς τῆς χαρᾶς.
- Ὁ Χριστός μᾶς τήν προσφέρει μέ τήν θυσία Του καί μᾶς καθιστᾶ κοινωνούς της.
Αὐτή τήν χαρά ἐννοοῦσε ὁ Ἀρχάγγγελος Γαβριήλ ὅταν εἶπε στήν Παρθένο Μαρία τό «Χαῖρε» (Λουκᾶ α΄ 28).
Γίναμε μέτοχοι αὐτῆς τῆς χαρᾶς μέ τήν Σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦς Χριστοῦ
«ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ' ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται· ... καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ' ὑμῶν» (Ἰωάννου ιστ΄ 20, 22).
α΄.Εἶναι ἡ χαρά τῆς σωτηρίας
«Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ» (Λουκᾶ β΄ 10)
β΄. Ἡ χαρά τῆς διδασκαλίας Του
Αὐτός εἶναι ὁ Νυμφίος πού οἱ φίλοι Του χαίρονται ἀκούοντες τήν φωνή Του
«Ὁ δὲ φίλος τοῦ νυμφίου, ὁ ἑστηκὼς καὶ ἀκούων αὐτοῦ, χαρᾷ χαίρει διὰ τὴν φωνὴν τοῦ νυμφίου. αὕτη οὖν ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ πεπλήρωται» (Ἰωάννου γ΄ 29).
«ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (Ἰωάννου ιη΄ 37)
«Ἔστι γεγραμμένον ἐν τοῖς προφήταις· καὶ ἔσονται πάντες διδακτοὶ Θεοῦ. πᾶς ὁ ἀκούων παρὰ τοῦ πατρὸς καὶ μαθὼν ἔρχεται πρός με» (Ἰωάννου στ΄ 45)
γ΄. Ἡ χαρά τῆς βεβαιότητος
Οἱ μαθητές Του χαίρονται γιά τά θαύματα τοῦ Κυρίου πού ἐπιβεβαιώνουν τήν ἀποστολή Του
«ἐγγίζοντος δὲ αὐτοῦ ἤδη πρὸς τῇ καταβάσει τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν ἤρξατο ἅπαν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖν τὸν Θεὸν φωνῇ μεγάλῃ περὶ πασῶν ὧν εἶδον δυνάμεων» (Λουκᾶ ιθ΄ 37).
δ΄. Ἡ χαρά τῆς ἔνδοξης προοπτικῆς
Οἱ πιστοί δέν πρέπει νά χαίρονται γιά τήν θαυματουργική δύναμη πού τούς διαβιβάζει, ἀλλά γιά τήν ἔνδοξη προοπτική τῆς αἰωνίου ζωῆς:
«῾Υπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Λουκᾶ ι΄ 17-20).
Ἡ θαυματουργία εἶναι ἕνα μέσο προορισμένο γιά νά δοξάσουν οἱ ἄδολες ψυχές τόν Θεό
«καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ» (Λουκᾶ ιγ΄ 17)
γιά νά ἑλκύσει τούς ἁμαρτωλούς στό Σωτῆρα δίνοντας τους τήν διάθεση νά Τόν δεχθοῦν μέ χαρά καί νά μετανοιώσουν.
- Οἱ πιστοί :
«συγχαίρουν τῇ ἀληθείᾳ» (Πρός Κορινθίους Α΄ ιγ΄ 6)
«τῇ ἐλπίδι χαίροντες» (Πρός Ρωμαίους ιβ΄ 12)
«χαίροντες τοῖς παθήμασι » (Πρός Κολοσσαεῖς α΄ 24)
«ὡς λυπούμενοι ἀεί δέ χαίροντες » (Πρός Κορινθίους Β΄ στ΄ 10)
«χαίρομεν ὅταν ἡμεῖς ἀσθενῶμεν» (Πρός Κορινθίους Β΄ ιγ΄ 9)
«Ἀγαπητοί, μὴ ξενίζεσθε τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρὸς πειρασμὸν ὑμῖν γινομένῃ, ὡς ξένου ὑμῖν συμβαίνοντος ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, χαίρετε, ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι. εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι, ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ δυνάμεως καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα ἐφ' ὑμᾶς ἀναπαύεται· κατὰ μὲν αὐτοὺς βλασφημεῖται, κατὰ δὲ ὑμᾶς δοξάζεται» (Πέτρου Α΄ δ΄ 13)
