Ἡ Ἀνάληψη

τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ

τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ

 

Σύμφωνα μέ τήν βιβλική παράδοση ὁ Ἀναστάς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἰσῆλθε στήν δόξα Του μετά τό Πάθος, τήν Σταύρωση καί τήν Ἀνάστασή Του. Τοῦτο θεωροῦσε ὅτι ἔπρεπε νά τό γνωρίζουν οἱ δύο Μαθητές Του πού πορεύονταν πρός Ἐμμαούς τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀναστάσεως μέ τήν ἐρώτησή Του πρός αὐτούς:  

«Αὐτά δέν ἔπρεπε νά πάθει ὁ Μεσσίας καί νά δοξαστεῖ;»[1].

Ἡ εἴσοδος τοῦ Χριστοῦ στήν δόξα Του εἶναι ἕνα μυστήριο πού ὑπερβαίνει τήν ἐμπειρία τῶν αἰσθήσεων τοῦ ἀνθρώπου καί δέν μπορεῖ νά περιορισθεῖ μόνο στό γεγονός τοῦ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, ὅπου οἱ Ἀπόστολοι εἶδαν τόν Διδάσκαλό τους νά τούς ἐγκαταλείπει γιά νά ἐπιστρέψει στό Θεό.

1. «Κανένας, βέβαια, δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό παρά μόνο ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό, καί πού εἶναι στόν οὐρανό»[2].

Ἀνάμεσα στόν οὐρανό πού εἶναι ἡ κατοικία τοῦ Θεοῦ καί στή γῆ πού εἶναι ἡ κατοικία τῶν ἀνθρώπων ὑπάρχει μία ἀπόσταση πού εἶναι ἀδύνατο νά διανύσει ὁ ἄνθρωπος.

Ἀντίθετα αὐτή τήν ἀπόσταση γεφυρώνει ὁ Θεός πού καταβαίνει ἀπό τόν οὐρανό γιά νά συναντήσει τούς ἀνθρώπους στή γῆ. Ὡς τόπο ἐπιλέγει τά ὄρη στά ὁποῖα ἀναβαίνουν οἱ ἄνθρωποι ὅπως στό Σινᾶ[3] στήν Σιών[4], στό Θαβώρ[5].

Βέβαια μερικοί εἶχαν τό προνόμιο νά ὑψωθοῦν στόν οὐρανό μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ Ἐνώχ[6], ὁ Ἠλίας[7]. Τέλος, « εἶδα νά ἔρχεται κάποιος πού ἔμοιαζε μέ ἄνθρωπο. Ἔφτασε μέχρι τόν Προαιώνιο καί ὁδηγήθηκε μπροστά του»[8]. Ὁ  Κύριος Ἰησοῦς Χριστός πού ὑψώθηκε στά δεξιά τοῦ Θεοῦ μετά τήν Ἀνάστασή Του ἔπρεπε νά «ἀναβεῖ» στόν οὐρανό.

Ἡ ἀνάβασή Του λοιπόν στόν οὐρανό δέν ἦταν μόνο ὁ θρίαμβος ἑνός ἀνθρώπου πού θεώθηκε, πού προβιβάσθηκε δηλαδή σέ θεία τάξη, ἀλλά ἡ ἐπιστροφή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν οὐράνιο κόσμο ἀπό ὅπου εἶχε ἔλθει.

2. Ἡ ὑπεροχή τοῦ Χριστοῦ.

Τά βιβλικά κείμενα τονίζουν τήν ὑπεροχή τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὡς Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνώτερος ἀπό ὅλα τά οὐράνια κτιστά ὄντα ἀφοῦ εἶναι ὁ Δημιουργός τους[9].

Σ’ αὐτή τήν ὑπεροχή Του στηρίζονται οἱ δηλώσεις Του τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως πρός τούς Μαθητές Του: «Ὁ Θεός μοῦ ἔδωσε ὅλη τήν ἐξουσία στόν οὐρανό καί στή γῆ»[10].

3. Ἡ Ἀνάληψη προοίμιο τῆς Δευτέρας Παρουσίας.

«Αὐτός ὁ Ἰησοῦς, πού ἀναλήφθηκε ἀπό ἀνάμεσά σας στόν οὐρανό, ἔτσι θά ’ρθει πάλι, μέ τόν ἴδιο τρόπο πού τόν εἴδατε νά πηγαίνει ἐκεῖ»[11].

Αὐτά τά λόγια τῶν Ἀγγέλων συνδέουν στενά τήν ἀνάβαση τοῦ Χριστοῦ στόν οὐρανό μέ τόν ἐρχομό Του πάλι στούς ἔσχατους καιρούς. Ὅσο θά περιμένουμε αὐτή τήν ἐπιστροφή ἡ παραμονή τοῦ Ἰησοῦ στόν οὐρανό εἶναι ὁριστική. Ἔχει ὅμως προσωρινό χαρακτήρα στά πλαίσια τῆς γενικῆς οἰκονομίας τῆς σωτηρίας.

Ὁ Χριστός παραμένει ἐκεῖ κρυμμένος γιά τούς ἀνθρώπους ὥς τήν τελική φανέρωσή Του[12] ὅταν θά ἀποκαταστήσει τά πάντα[13]. Τότε θά ἔλθει ὅπως ἔφυγε[14] καταβαίνοντας ἀπό τόν οὐρανό[15] ἐπάνω σέ νεφέλες[16] ἐνῶ οἱ ἐκλεκτοί Του θά ἀνεβοῦν ἐπάνω σέ νεφέλες γιά νά Τόν συναντήσουν[17].

4. Ἐν ἀναμονῇ

Περιμένοντας τήν τελική αὐτή φάση οἱ Χριστιανοί πρέπει νά μένουν ἑνωμένοι μέ τόν δοξασμένο Κύριό Τους μέσω τῆς πίστεως καί τῆς συμμετοχῆς στά ἅγια Μυστήρια. Ἀπό τώρα ἀναστημένοι καί μάλιστα καθισμένοι στούς οὐρανούς μαζί Του[18] ἐπιζητοῦν καί φρονοῦν «τά ἄνω»[19], γιατί ἡ ζωή τους « κέκρυπται σὺν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ»[20]. Ἡ πολιτεία τους βρίσκεται στούς οὐρανούς[21]. Τό οὐράνιο σκήνωμα πού τούς περιμένει, τό σῶμα πού ποθοῦν νά περιβληθοῦν[22] εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ δοξασμένος Χριστός[23] ὁ «ἐπουράνιος ἄνθρωπος»[24].

Ἀπ’ αὐτή τήν πίστη πηγάζει ἡ πνευματικότητα τῆς Ἀναλήψεως πού ἐπιτρέπει στό χριστιανό νά ζεῖ ἀπό τώρα μέσα στήν πραγματικότητα τοῦ καινούργιου κόσμου, ὅπου βασιλεύει ὁ Χριστός.

                                                            Π α ρ α π ο μ π έ ς

[1] Λουκᾶ κδ΄, 26.

[2]  Ἰωάννου γ΄, 13.

[3] Ἐξόδου ιθ΄, 20.

[4] Ἡσαΐου β΄ 3, δ΄ 5.

[5] Ματθαίου ιζ΄, 1-13.

[6] Γενέσεως ε΄, 24.

[7]  Βασιλειῶν Δ΄ β΄, 11.

[8]  Δανιήλ ζ΄, 13.

[9] Πρός Κολοσσαεῖς α΄, 15-19.

[10] Ματθαίου κη ΄, 18.

[11] Πράξεων α΄, 11.

[12] Πρός Κολοσσαεῖς γ΄, 1-4.

[13] Πράξεων γ΄, 11.

[14] Πράξεων α΄, 11.

[15] Πρός Θεσσαλονικεῖς Α΄ δ΄, 16 καί Β΄, α΄ 7.

[16] Ἀποκαλύψεως α΄, 7 καί ιδ΄, 14.

[17] Πρός Θεσσαλονικεῖς Α΄ δ΄, 17.

[18] Πρός Ἐφεσίους β΄, 6.

[19] Πρός Κολοσσαεῖς γ΄, 1.

[20] Πρός Κολοσσαεῖς γ΄, 3.

[21] Πρός Φιλιππησίους γ΄, 20.

[22] Πρός Κορινθίους Α΄ ε΄, 1.

[23] Πρός Φιλιππησίους γ΄, 21.

[24] Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄, 45-49.