Πίστη –Δικαίωση –
Ὁμολογία -Σωτηρία
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Λ.789
Ἡ πίστη ὁδηγεῖ στήν δικαίωση καί ἡ ὁμολογία στήν σωτηρία.
«Καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν» (Πρός Ρωμαίους ι΄ 10)
Δηλαδή : «Πραγματικά, ὅποιος πιστεύει μέ τήν καρδιά τοῦ ὁδηγεῖται στή δικαίωση, κι ὅποιος ὁμολογεῖ μέ τό στόμα ὁδηγεῖται στή σωτηρία».
Α΄
Ἡ σωτηρία εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς πνευματικῆς ἀλληλουχίας : Κήρυγμα, Ἀκοή, Πίστη, Ἐπίκληση, Σωτηρία.
1)«Πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται. πῶς οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν; πῶς δὲ πιστεύσουσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσουσι χωρὶς κηρύσσοντος; » (Πρός Ρωμαίους ι΄ 13-14)
Δηλαδή : «Γιατί ὁποιοσδήποτε ἐπικαλεστεῖ τό ὄνομα τοῦ Κυρίου θά σωθεῖ. Πώς ὅμως θά τόν ἐπικαλεστοῦν, ἄν δέν τόν πιστέψουν; Καί πῶς θά τόν πιστέψουν, ἄν δέν ἔχουν ἀκούσει γι’ αὐτόν; Καί πῶς πάλι θ’ ἀκούσουν γι’ αὐτόν, ἄν κάποιος δέν τούς τόν κηρύξει;».
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἔδωσε ἐντολή μετά τήν ἀνάστασή Του:
2)«Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκου ιστ΄ 15-16)
Δηλαδή : «Μετά τούς εἶπε: «Πορευθεῖτε σ’ ὁλόκληρο τόν κόσμο καί διακηρύξτε τά χαρμόσυνο μήνυμα σ’ ὅλη τήν κτίση. Ὅποιος πιστέψει καί βαφτιστεῖ θά σωθεῖ· ὅποιος δέν πιστέψει θά καταδικαστεῖ».
Ἡ δικαίωση συνέπεια τῆς πίστεως:
3)«Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται» (Πρός Ρωμαίους ε΄ 1-3)
Δηλαδή : «Ἀφοῦ, λοιπόν, ὁ Θεός μᾶς ἔσωσε ἐπειδή πιστέψαμε, οἱ σχέσεις μας μέ τό Θεό ἀποκαταστάθηκαν μέ τή μεσολάβηση τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτός μᾶς ὁδήγησε μέ τήν πίστη στό χῶρο αὐτῆς τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ, στήν ὁποία εἴμαστε στεριωμένοι, καί καυχόμαστε γιά τήν ἐλπίδα τῆς συμμετοχῆς μας στή δόξα τοῦ Θεοῦ. Μά δέ σταματᾶ ἐκεῖ ἡ καύχησή μας καυχόμαστε ἀκόμα καί στίς δοκιμασίες, ἐπειδή ξέρουμε καλά πώς οἱ δοκιμασίες ὁδηγοῦν στήν ὑπομονή».
4)«Καὶ τί τὸ ὑπερβάλλον μέγεθος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ κράτους τῆς ἰσχύος αὐτοῦ» (Πρός Ἐφεσίους α΄ 19)
Δηλαδή : «Καί μέ πόσο ὑπερβολικά μεγάλη δύναμη ἐνεργεῖ σ’ ἐμᾶς πού πιστεύουμε».
Κήρυγμα, ἀκοή, πίστη, πνεῦμα ἅγιον.
5)«Τοῦτο μόνον θέλω μαθεῖν ἀφ' ὑμῶν· ἐξ ἔργων νόμου τὸ Πνεῦμα ἐλάβετε ἢ ἐξ ἀκοῆς πίστεως; » (Πρός Γαλάτας γ΄ 2)
Δηλαδή : «Αὐτό θέλω μόνο νά μοῦ πεῖτε: Τηρώντας τό νόμο δεχτήκατε τό Πνεῦμα ἤ ἀκούγοντας τό κήρυγμα καί πιστεύοντας;».
6)«Ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν» (Πρός Γαλάτας γ΄ 24)
Δηλαδή : «Ὁ νόμος, λοιπόν, ἦταν σκληρός παιδονόμος γιά μας, ὥσπου ἐμφανίστηκε ὁ Χριστός, ὅποτε ἡ πίστη μᾶς σ’ αὐτόν μᾶς χάρισε τή σωτηρία».
Ἡ πίστη ἀποτελεῖ προϋπόθεση εὐαρεστήσεως τοῦ Θεοῦ:
7)«Χωρὶς δὲ πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι· πιστεῦσαι γὰρ δεῖ τὸν προσερχόμενον τῷ Θεῷ ὅτι ἔστι καὶ τοῖς ἐκζητοῦσιν αὐτὸν μισθαποδότης γίνεται» (Πρός Ἑβραίους ια΄ 6)
Δηλαδή : «Χωρίς ὅμως πίστη εἶναι ἀδύνατο νά εὐαρεστήσει κανείς στό Θεό, γιατί αὐτός πού πλησιάζει τό Θεό πρέπει νά πιστεύει ὅτι ὑπάρχει Θεός καί ὅτι ἀνταμείβει ὅσους τόν ἀποζητοῦν».
Β΄
Ἀποστασία ἀπό τήν πίστη
«Τό δὲ Πνεῦμα ρητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων» (Πρός Τιμόθεον Α΄ δ΄ 1)
Δηλαδή : «Τό Πνεῦμα μέσω τῶν προφητῶν τό λέει ξεκάθαρα ὅτι στούς ἔσχατους καιρούς θά ἀποστατήσουν μερικοί ἀπό τήν πίστη καί θά προσκολληθοῦν σέ πνεύματα παραπλανητικά καί σέ διδασκαλίες δαιμονικές».
Ἄρνηση τῆς πίστεως
«Εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων» (Πρός Τιμόθεον Α΄ ε΄ 8)
Δηλαδή : «Ἄν ὅμως κάποιος δέ φροντίζει γιά τούς συγγενεῖς του, κι ἰδιαίτερα γιά κείνους πού μένουν στό ἴδιο σπίτι μαζί του, αὐτός ἔχει ἀρνηθεῖ στήν πίστη κι εἶναι χειρότερος κι ἀπό ἕναν ἄπιστο».
Ἀστοχία στήν πίστη
«Ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοι περὶ τὴν πίστιν ἠστόχησαν» (Πρός Τιμόθεον Α΄ στ΄ 21)
Δηλαδή : «Αὐτή τή γνώση ἰσχυρίζονται μερικοί πώς ἔχουν, κι ἀπέτυχαν στήν πίστη τους».
Κίβδηλη πίστη
«Ὅν τρόπον δὲ ᾿Ιαννῆς καὶ ᾿Ιαμβρῆς ἀντέστησαν Μωϋσεῖ, οὕτω καὶ οὗτοι ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ, ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν, ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν» (Πρός Τιμόθεον Β΄ γ΄ 8)
Δηλαδή : «Κι ὅπως ὁ Ἰαννής κι ὁ Ἰαμβρής ἀντιστάθηκαν στό Μωυσῆ, ἔτσι κι αὐτοί ἀντιστέκονται στήν ἀλήθεια· ἄνθρωποι μέ διεφθαρμένο μυαλό, μέ κίβδηλη πίστη».
Γ΄
Ἡ Ὁμολογία εἶναι προϋπόθεση τῆς πίστεως
«Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθαίου ι΄ 32)
Δηλαδή : «Ὅποιος ὁμολογήσει μπροστά στούς ἀνθρώπους ὅτι ἀνήκει σ’ ἐμένα, θά τόν ἀναγνωρiσω κι ἐγώ γιά δικό μου μπροστά στόν οὐράνιο Πατέρα μου».
«῾Ο νικῶν οὕτως περιβαλεῖται ἐν ἱματίοις λευκοῖς, καὶ οὐ μὴ ἐξαλείψω τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκ τῆς βίβλου τῆς ζωῆς, καὶ ὁμολογήσω τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ πατρός μου καὶ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ» (Ἀποκαλύψεως γ΄ 5)
Δηλαδή : «Τό νικητή θά τόν ντύσει ὁ Θεός μέ τά λευκά ροῦχα τῆς νίκης· δέ θά διαγράψω τό ὄνομά του ἀπό τό βιβλίο τῆς ζωῆς καί θά τόν ἀναγνωρίσω ὡς δικό μου μπροστά στό Θεό καί στούς ἀγγέλους του».
Ὁμολογία τοῦ μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος
« Πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει» (Α΄ Ἰωάννου β΄ 23)
Δηλαδή : «Γιατί ὅποιος ἀπορρίπτει τόν Υἱό πού ἐνανθρώπησε ἀπορρίπτει καί τόν Πατέρα».
Ἡ ὁμολογία εἶναι θυσία αἰνέσεως
«Δι' αὐτοῦ οὖν ἀναφέρωμεν θυσίαν αἰνέσεως διὰ παντὸς τῷ Θεῷ, τοῦτ' ἔστι καρπὸν χειλέων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ» (Πρός Ἑβραίους ιγ΄ 15)
Δηλαδή : «Ἄς προσφέρουμε, λοιπόν, συνεχῶς στό Θεό διά τοῦ Ἰησοῦ σάν θυσία τόν ὕμνο μας, δηλαδή τόν καρπό τῶν χειλιῶν μας πού ὁμολογοῦν τό μεγαλεῖο του».
