Ἀπό τήν ἀπαξία τῆς πτώσεως στήν αἰώνια δόξα
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Λ. 553
Οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι περιγράφουν τήν πνευματική πορεία καί ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου γιά νά ἀποκτήσει τήν πρέπουσα αὐτογνωσία.
- Ἡ πρώτη ἐκτίμηση ἀφορᾶ τήν περίοδο πού ὁ ἄνθρωπος ζεῖ χωρίς πίστη, χωρίς Θεό. Αὐτή ἡ ζωή χαρακτηρίζεται ὅτι εἶναι ζωή δουλείας στίς ἐπιθυμίες τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἐγώ μας.
«Ζούσαμε τότε σύμφωνα μέ τίς ἀπαιτήσεις αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ κόσμου, ὑπακούοντας στόν ἄρχοντα τῶν πονηρῶν δυνάμεων πού βρίσκονται ἀνάμεσα σ’ οὐρανό καί γῆ, στό σατανικό Πνεῦμα πού ἐξακολουθεῖ νά ἐξουσιάζει ὅσους δέν ὑπακοῦν στό Θεό. Ἔτσι, σάν κι αὐτούς, ζούσαμε κάποτε κι ἐμεῖς ὅλοι: ἤμασταν δοῦλοι στίς ἐπιθυμίες μας καί κάναμε ὅ,τι ἤθελε τό ἁμαρτωλό ἐγώ μας. Κι ἡ ἁμαρτωλή μας φύση μᾶς ὁδηγοῦσε, ὅπως καί τούς ὑπόλοιπους ἀνθρώπους, σέ πράξεις πού προκαλοῦσαν τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ...Κι ἐσεῖς ἤσασταν ἀποκλεισμένοι ἀπό τήν κοινότητα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ κι ἀπό τίς ὑποσχέσεις πού ἔδωσε ὁ Θεός· ζούσατε στόν κόσμο χωρίς ἐλπίδα καί χωρίς Θεό» (Ἐφεσίους β΄ 2-3, 12).
- Ἡ δεύτερη ἐκτίμηση ἀφορᾶ τήν περίοδο πού δεχθήκαμε τήν πίστη καί τήν σωτηρία ἀπό τό Θεό.
« Ὁ Θεός ὅμως μᾶς ἀγάπησε, γιατί εἶναι πλούσιος σέ ἔλεος κι ἔχει ἀπέραντη ἀγάπη. Κι ἐνῶ ἤμασταν πνευματικά νεκροί ἐξαιτίας τῶν παραπτωμάτων μας, μᾶς ξανάδωσε ζωή μαζί μέ τό Χριστό. Μέ τή χάρη του ἔχετε σωθεῖ. Μᾶς ἀνάστησε μαζί μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό καί μᾶς ἔβαλε νά καθίσουμε μαζί μ’ αὐτόν στά οὐράνια. Κι ἔτσι, μέ τήν ἀγάπη πού μᾶς ἔδειξε διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, φανερώνει στίς μελλοντικές γενιές πόσο ὑπερβολικά γενναιόδωρη εἶναι ἡ χάρη του. Πραγματικά, μέ τή χάρη του σωθήκατε διά τῆς πίστεως. Κι αὐτό δέν εἶναι δικό σας κατόρθωμα ἀλλά δῶρο Θεοῦ. Δέ σωθήκατε μέ τά δικά σας ἔργα κι ἔτσι κανείς δέν μπορεῖ νά καυχηθεῖ γι’ αὐτό. Γιατί εἴμαστε δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔκανε καινούργιους ἀνθρώπους, γιά νά μποροῦμε νά κάνουμε καλά ἔργα, πού τά προετοίμασε ὁ Θεός, γιά νά εἶναι μ’ αὐτά γεμάτη ἡ ζωή μας» (Ἐφεσίους β΄ 4-10).
- Οἱ καρποί διά τῆς πίστεως υἱοθεσίας μας.
Ἀφοῦ μέ τήν πίστη ὑψωθήκαμε στήν κατάσταση καί τήν θέση τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ μετέχουμε στήν ὑπόσχεση ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἐπιφυλάσσει αἰώνια τιμή καί ζωή.
«Ἀγαπητοί μου, τώρα εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Τί πρόκειται νά γίνουμε στό μέλλον δέν ἔχει ἀκόμα φανερωθεῖ. Ξέρουμε ὅμως πώς ὅταν ὁ Χριστός φανερωθεῖ στή δευτέρα παρουσία Του, θά γίνουμε ὅμοιοι μ’ Αυτόν, γιατί θά τόν δοῦμε ὅπως πραγματικά εἶναι» (Α΄ Ἰωάννου γ΄ 2)
- Ἡ ἀπαίτηση γιά ζωή συνεπή στήν θεία κλήση.
Αὐτή ἡ αἰώνια προοπτική ἀπαιτεῖ συνέπεια καί πιστότητα.
Δηλαδή : «Σᾶς παρακαλῶ, λοιπόν, ἐγώ πού εἶμαι φυλακισμένος γιά τόν Κύριο νά ζεῖτε μέ τρόπο ἀντάξιο ἐκείνου πού σᾶς κάλεσε στή νέα ζωή» (Ἐφεσίους δ΄ 1).
Ὁ Κύριος θά ἐπαινέσει ὅσους ἐπιδείξουν πιστότητα στήν κλήση τοῦ Θεοῦ:
«Εὖγε, καλέ καί ἔμπιστε δοῦλε! Ἀποδείχτηκες ἀξιόπιστος σέ μικρές ὑποθέσεις, γι’ αὐτό θά σού ἐμπιστευτῶ μεγαλύτερες. Ἔλα νά γιορτάσεις μαζί μου» (Ματθαίου κε΄, 21)
- Ὁμολογία τῆς εὐεργεσίας
Ὅταν συνειδητοποιοῦμε τί εἴμαστε καί τί μᾶς χάρισε ὁ Θεός Πατέρας ἀπό ποιό βυθό καταπτώσεως μᾶς ἀνέσυρε καί σέ ποιό ὕψος μᾶς ἀναβίβασε ὁμολογοῦμε τήν εὐεργεσία, τήν χάρη καί τήν δωρeά.
«Μέ τή χάρη ὅμως τοῦ Θεοῦ ἔγινα αὐτό πού ἔγινα· κι αὐτή ἡ χάρη πρός ἐμένα δέν ὑπῆρξε ἄκαρπη» (Α΄ Κορινθίους ιε΄ 10)
