ΣΥΜΜΟΡΦΟΙ

ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΣ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (Β)

                                   

3) Οἱ πιστοί σύμμορφοι τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ

Ἐφ’ ὅσον μέ τό φιλάνθρωπο μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἐπραγματοποιήθη ἡ κάθαρσι τῆς ἀνθρώπινης φύσεως ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἐδόθη ἡ δυνατότητα σέ κάθε ἕνα ἄνθρωπο ξεχωριστά νά καθαρισθεῖ, νά ἀναπλασθεῖ καί νά ἀναγεννηθεῖ κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν (Πρός Κολοσσαεῖς γ΄ 10). Ὁ Κύριος κατέστησε γνωστές τίς προϋποθέσεις αὐτῆς τῆς ἀναπλάσεως μέ τίς ὁποῖες οἱ πιστοί γίνονται σύμμορφοι τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ    

α)Ὅταν συμμετέχουν στά ἱερά μυστήρια τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας

i)Μέ τό ἅγιο Βάπτισμα οἱ πιστοί ἀναγεννῶνται, ὅπως ἐδίδαξε ὁ Κύριος στήν συνομιλία Του μέ τόν νυχτερινό μαθητή καί ἐπισκέπτη Του Νικόδημο : “δεῖ γάρ ὑμᾶς γεννηθῆναι ἐξ ὕδατος καί πνεύματος ” (Ἰωάννου γ΄ 5), ἐννοώντας τήν ἀναγέννησι πού συντελεῖται ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν ὁ ἄθρωπος βαπτίζεται στό ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος κατά τήν ἐντολή Του: “Πηγαίνετε λοιπόν καί κάνετε μαθητές μου ὅλα τά ἔθνη, βαφτίζοντας τους στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”  (Ματθαίου κη΄ 19).

Ὅταν ὁ πιστός βαπτίζεται ἀπεκδύεται τήν παλαιωθεῖσα καί φθαρεῖσα φύσι του ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἐνδύεται τήν νέα φύσι του πού δημιουργήθηκε καί τοῦ χαρίσθηκε ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό.

Γι’ αὐτό ὁ ἀπόστολος Παῦλος διακηρύσσει :

“ Ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε ” (Πρός Γαλάτας γ΄ 27). Ὁ ἴδιος Ἀπόστολος γνωρίζων τήν δύναμι τοῦ μυστηρίου προτρέπει τούς πιστούς: “Ἀλλ' ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν” (Πρός Ρωμαίους ιγ΄ 14. Πρβλ Πρός Ρωμαίους στ΄ 3-11).

Μέ τά ἅγια Μυστήρια ὁ πιστός ἁγιάζεται καί ἁγιαζόμενος ἀποβάλλει τήν δυσμορφία τῆς ὑπάρξεώς του, πού τήν προκαλοῦν τά πάθη τῆς ἁμαρτίας καί προσκτᾶται τό θεοειδές κάλλος τοῦ θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως διδάσκει ὁ ἀπόστολος Παῦλος περιγράφοντας τήν ἐσχατολογική ἐλπίδα καί πρσδοκία τοῦ πιστοῦ:

“ Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος προέρχεται ἀπό τή γῆ καί εἶναι χωματένιος ὁ δεύτερος ἄνθρωπος, ὁ Κύριος, προέρχεται ἀπό τόν οὐρανό. Ὅπως εἶναι ὁ Ἀδάμ, πού εἶναι χωματένιος, ἔτσι εἶναι καί ὅσοι ἀνήκουν στόν παλιό κόσμο· κι ὅ,τι λογῆς εἶναι ὁ οὐράνιος ἄνθρωπος, ὁ Χριστός, τέτοιας λογῆς εἶναι ὅσοι περιμένουν τόν οὐράνιο κόσμο. Κι ὅπως τώρα εἴμαστε ὅμοιοι μέ τόν ἄνθρωπο πού πλάστηκε ἀπό γῆ, ἀργότερα θά μοιάσουμε μ’ ἐκεῖνον πού ἦρθε ἀπό τόν οὐρανό ”  (Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄ 47-49)

         Ὁ ἅγιος Πατέρας μας Γρηγόριος Νύσσης ἑρμηνεύοντας τήν Κυριακή Προσευχή στόν πρῶτο λόγο του περιγράφει τά χαρακτηριστικά ἐκείνων πού ἔγιναν σύμμορφοι τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ, βοηθώντας τούς πιστούς νά κατανοήσουν τήν τιμή πού ἔλαβαν καί τήν εὐθύνη πού ἔχουν. ( βλ. P.G. 44, 1140-1144)

         Ὁ ἅγιος Κύριλλος ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας διδάσκει, ὅτι ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει νά ἀγωνιζόμαστε ἐφ’ ὅσον ἀποκαλοῦμε στήν προσευχή μας τόν Θεό Πατέρα μας νά τιμοῦμε τήν πνευματική καταγωγή μας μέ τήν ἐνάρετη ζωή μας. Κι ἔτσι ἀφοῦ κατανοήσουμε τήν μεγάλη καί ἔνδοξη τιμή νά συμπεριφερθοῦμε μέ τρόπο πού τιμᾶ Αὐτόν πού μᾶς ἐτίμησε :

         “Ἐάν ἀποκαλοῦμε τόν Θεό Πατέρα καί ἔτσι ἀξιωθήκαμε τήν λαμπρά τιμή, πῶς εἶναι δυνατόν νά μή ζήσουμε ἀξίως αὐτοῦ πού μᾶς ἐτίμησε; ” (PG 72, 688).  

          

       ii)Μέ τό Μυστήριο τοῦ ἁγίου Χρίσματος οἱ πιστοί λαμβάνουν τό ἅγιο Πνεῦμα πού τούς καθιστᾶ υἱούς τοῦ Θεοῦ κατά Χάρι καί τούς παρέχει ὅλα τά ἄλλα χαρίσματα “ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβομεν ” (Γαλάτες δ΄ 5). 

       iii)Μέ τό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καί τήν θεία Κοινωνία οἱ πιστοί ἑνώνονται μέ τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ κατά τούς λόγους Του: “ Ἐκεῖνος πού τρώει τήν σάρκα μου καί πίνει τό αἷμα μου εἶναι ἑνωμένος μαζί μου, κι ἐγώ μ’ αὐτόν” (Ἰωάννου στ΄ 56).

          

         Μέ τήν θεία Κοινωνία καθαρίζονται ἀπό τόν ρῦπο τῆς ἁμαρτίας ἐφ’ ὅσον κατά τήν διδασκαλία τῆς ἁγίας Γραφῆς: “Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχοντας τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ πρόσφερε τόν ἑαυτό του ἀψεγάδιαστη θυσία στό Θεό, θά καθαρίσει τή συνειδησή μας ἀπό τά ἔργα πού ὁδηγοῦν στόν θάνατο, ἔτσι ὥστε νά μποροῦμε νά λατρεύουμε τόν ἀληθινό Θεό” (Πρός Ἑβραίους θ΄ 14).

         iv)Μέ τό Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως οἱ πιστοί θεραπεύονται ἀπό τά τραύματα τῆς ἁμαρτίας :

         “ Νά ἐξομολογεῖσθε, τίς ἁμαρτίες σας ὁ ἕνας στόν ἄλλο καί νά προσεύχεστε ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο, γιά νά θεραπευτεῖτε ”.  (Ἰακώβου ε΄ 16).

          

         Καί γενικῶς μέ τήν θεία Χάρι πού παρέχεται στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μέ τίς ἁγιαστικές τελετές ἁγιάζεται ὁλόκληρη ἡ ζωή τους καί ζοῦν “ἐν Χριστῷ”.

       Περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς τῶν πιστῶν διαπραγματεύονται οἱ ἑπτά λόγοι τοῦ θείου Πατέρα μας Νικολάου Καβάσιλα (Περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς· Λόγοι ἑπτά (ἤτοι περί μυστηρίων) P.G. 150, 368-685)

       β) Ὅταν ἀγωνίζονται νά ἀποβάλλουν καί νά νεκρώσουν τά πάθη τῆς ἁμαρτίας κατά τήν ἀποστολική προτροπή: (Βλ. Πρός Κολοσσαεῖς γ΄ 5-10).

                                              

Ἡ ἀφθαρσία καί ἡ ἀθανασία εἶναι τά χαρακτηριστικά τῆς νέας ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου πού μᾶς χάρισε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός καί πού θά ὁλοκληρωθεῖ στόν μέλλοντα αἰῶνα κατά τούς ἀποστολικούς λόγους:  

“ Πρέπει, ἀλήθεια, αὐτό πού εἶναι φθαρτό νά μεταμορφωθεῖ σέ ἄφθαρτο. Κι αὐτό πού εἶναι θνητό νά γίνει ἀθάνατο ” (Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄ 53)

Τήν ἐλπίδα τοῦ πιστοῦ καταγράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι ὁ Κύριος μας: “ Ὁ Χριστός θά μεταμορφώσει τό φθαρτό μας σῶμα καί θά τό κάνει ὅμοιο μέ τό δικό του ἔνδοξο σῶμα μέ τή δύναμη καί τήν ἐξουσία πού ἔχει νά ὑποτάξει στόν ἑαυτό του τά πάντα ”  (Πρός Φιλιππησίους γ΄ 21)

       

                                             

      Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος πανηγυρίζει ὡς ἑξῆς διδάσκοντας περί τοῦ μυστηρίου τῆς σαρκώσεως στόν λη΄ λόγο του “Εἰς τά Θεοφάνεια εἴ τουν Γενέθλια τοῦ Σωτῆρος ” τά ἑξῆς “Διότι ὁ Θεός φανερώθηκε στούς ἀνθρώπους διά τῆς γεννήσεώς Καί ὑπῆρχε μέν πρίν, καί ὑπῆρχε πάντοτε, προερχόμενος ἀπό τόν πάντοτε ὑπάρχοντα, πάνω ἀπό κάθε αἰτία καί λογική (ἐπειδή δέν ὑπῆρχε λόγος ἀνώτερος ἀπό τόν Λόγο), ἀλλά μετά ἔλαβε σῶμα γιά χάρι μας, γιά νά μᾶς χαρίσει τήν εὐτυχή ὕπαρξι, ἐκεῖνος πού μᾶς ἔδωσε τήν ὕπαρξι, ἤ, καλύτερα γιά νά μᾶς ἐπαναφέρει μέ τήν σάρκωσί Του στήν εὐτυχή ὕπαρξι ἀπό τήν ὁποία εἴχαμε ἀπομακρυνθεῖ ἐξ αἰτίας τῆς κακίας μας. Καί στήν ἐμφάνισί Του δίνεται τό ὄνομα Θεοφάνεια, στήν γέννησί του τό ὄνομα Γενέθλια”.  (P.G. 36, 313).

Στό Θεοτοκίο πού ἀκολουθεῖ ὁ πιστός διεκτραγωδεῖ τήν πνευματική κατάστασί του καί παρακαλεῖ τόν λυτρωτή Σωτῆρα Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό νά τόν καινοποιήσει μέ τήν δύναμί τοῦ μυστηρίου τῆς σαρκώσεώς Του:

“Εἰκόνος ἧς μετέλαβον, θεουργικῶς τῆς κρείττονος, ἐξώσθην, οἴμοι ὁ τάλας! δι’ ἀκρασίας τῆς πάλαι· σύ δέ Χριστέ ὡς εὔσπλαχνος, ἀῤῥήτως κοινωνήσας μοι, τοῦ χείρονος μετείληφας, καινοποιήσας Σωτήρ με παρθενικῶν ἐξ αἱμάτων”.