Πνευματικές ἀντιθέσεις στήν Ἁγία Γραφή
Εὔλογα εἶναι δυνατὸν νὰ ἐρωτήσει κάποιος. ῾Υπάρχουν παράδοξα καί ἀντιθέσεις στὴν ἁγία Γραφή; ῾Η ἀπάντηση εἶναι καὶ ΟΧΙ καὶ ΝΑΙ. ῎Οχι, γιατὶ ἡ ἁγία Γραφὴ περιέχει μόνο ἅγιες, πάνσοφες καὶ εὐλογημένες ἀλήθειες τοῦ Θεοῦ. Ναί, γιατὶ ἡ δική μας φιλοσοφία ζωῆς εἶναι τόσο ἀντίθετη, ποὺ βλέπουμε ἀνάποδα καὶ σὰν παράδοξες τὶς θέσεις τῆς ἁγίας Γραφῆς. ᾿Ιδοὺ λοιπὸν τὰ παράδοξα καί οἱ πνευματικές ἀντιθέσεις·
1. Γιὰ νὰ ὑψωθοῦμε πρέπει νὰ ταπεινωθοῦμε
῾Ο Κύριος μᾶς γνώρισε ἕνα νόμο ποὺ ἐξυψώνει καὶ δοξάζει πραγματικὰ τὸν ἄνθρωπο. «῞Οποιος ὑψώνει τὸν ἑαυτό του θὰ ταπεινωθεῖ, κι ὅποιος τὸν ταπεινώνει θὰ ὑψωθεῖ (Λουκᾶ ιη, 14).
«῞Οποιος λοιπὸν ταπεινώσει τὸν ἑαυτό του σὰν αὐτὸ τὸ παιδί, αὐτὸς εἶναι ὁ ἀνώτερος στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Ματθαίου ιη΄, 4).
῾Η ταπείνωση ὁδήγησε στὴν δόξα καὶ τὸν Κύριό μας ᾿Ιησοῦ Χριστό· «῾Ο ῾Οποῖος, ἂν καὶ ἦταν Θεός, δὲν θεώρησε τὴν ἰσότητά του μὲ τὸν Θεὸ ἀποτέλεσμα ἁρπαγῆς, ἀλλὰ τὰ ἀπαρνήθηκε ὅλα καὶ πῆρε μορφὴ δούλου· ἔγινε ἄνθρωπος· καὶ ὄντας πραγματικὸς ἄνθρωπος ταπεινώθηκε θεληματικὰ ὑπακούοντας μέχρι θανάτου, καὶ μάλιστα θανάτου σταυρικοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἀνέβασε πολὺ ψηλὰ καὶ τοῦ χάρισε τὸ ὄνομα ποὺ εἶναι πάνω ἀπὸ ὅλα τὰ ὀνόματα.
῎Ετσι, στὸ ὄνομα τοῦ ᾿Ιησοῦ ὅλα τὰ ἐπουράνια, τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ ὑποχθόνια θὰ προσκυνήσουν, καὶ κάθε γλώσσα θὰ ὁμολογήσει ὅτι Κύριος εἶναι ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός, γιὰ νὰ δοξάζεται ἔτσι ὁ Θεὸς Πατέρας» (Πρός Φιλιππησίους β΄, 6-11).
2. Γιὰ νὰ γίνουμε πρῶτοι πρέπει νὰ γίνουμε τελευταῖοι
῾Ο Κύριος δίδαξε τοὺς μαθητές Του ὅτι πρέπει νὰ ἀναζητοῦν τὰ πρωτεῖα τῆς διακονίας καὶ ὄχι τὰ πρεσβεῖα τῆς τιμῆς. «Κι ὅποιος ἀπὸ σᾶς θέλει νὰ εἶναι πρῶτος πρέπει νὰ γίνει δοῦλος σας» (Ματθαίου κ΄, 27). ᾿Επεσήμανε ὅτι μὲ αὐτὸ τὸ κριτήριο «Πολλοὶ θὰ βρεθοῦν ἀπὸ πρῶτοι τελευταῖοι, καὶ ἄλλοι ἀπὸ τελευταῖοι πρῶτοι» (Ματθαίου ιθ΄, 30). «῎Ετσι θὰ βρεθοῦν οἱ τελευταῖοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι τελευταῖοι» (Ματθαίου κ΄, 16).
3. Γιὰ νὰ γίνουμε σοφοὶ πρέπει νὰ γίνουμε μωροί
῾Ο ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει τὸν πιστὸ νὰ γίνει μωρὸς κατὰ κόσμο γιὰ νὰ ἀποκτήσει τὴν κατὰ Θεὸ σοφία. «Κανένας, λοιπόν, ἂς μὴν ξεγελάει τὸν ἑαυτό του. ῞Οποιος ἀπὸ σᾶς νομίζει πὼς εἶναι σοφὸς μὲ τὰ μέτρα αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ αἰώνα, ἂς γίνει μωρός, γιὰ νὰ γίνει ἔτσι πραγματικὰ σοφός» (Πρός Κορινθίους Α΄, γ΄, 18).
4. Γιὰ νὰ νικήσουμε πρέπει νὰ παραδοθοῦμε
῾Ο Κύριος δίδαξε τοὺς μαθητές Του νὰ μὴν ἀποφεύγουν τὶς ἐπιθέσεις τῶν πονηρῶν κακῶν ἀνθρώπων. «᾿Εγὼ ὅμως σᾶς λέω νὰ μὴν ἀντιστέκεστε στὸν κακὸ ἄνθρωπο· ἀλλὰ ἂν κάποιος σὲ χτυπήσει στὸ δεξὶ μάγουλο, γύρισέ του καὶ τὸ ἄλλο» (Ματθαίου ε΄, 39). Αὐτὴ τὴν διδασκαλία Του ἐπιβεβαίωσε στὸ πάθος Του, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Πέτρος· «Τὶς λοιδορίες δὲν τὶς ἀνταπέδιδε, καὶ ὅταν ἔπασχε δὲν ἀπειλοῦσε· ἐμπιστευόταν στὸν δίκαιο Κριτή» (Πέτρου Α΄, β΄, 23).
῾Ο ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει τοὺς πιστούς· «῍Αν κάποιος σᾶς κάνει κακό, μὴν τοῦ τὸ ἀνταποδίδετε. Φροντίστε νὰ κάνετε τὸ καλὸ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. ῞Οσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ σᾶς, νὰ ζεῖτε εἰρηνικὰ μὲ ὅλους. Μὴν ἀγωνίζεστε, ἀγαπητοί, νὰ πάρετε ἐσεῖς ἐκδίκηση, γιατὶ αὐτὸ εἶναι δουλειὰ τοῦ Θεοῦ τὴν ὥρα τῆς κρίσεως. ῞Οπως λέει ἡ Γραφή· δική μου εἶναι ἡ ἐκδίκηση, ἐγὼ θὰ τοὺς τὸ ξεπληρώσω, λέει ὁ Κύριος» (Πρός Ρωμαίους ιβ΄, 17-19).
5. Γιὰ νὰ ζήσουμε πρέπει νὰ πεθάνουμε
῾Ο Κύριος δίδαξε, ὅτι ὅποιος θέλει νὰ ζήσει στὴν αἰώνια ζωὴ πρέπει νὰ ἀρνηθεῖ καὶ νὰ νεκρώσει τὴν ζωὴ τῆς ἁμαρτίας. «῾Ο ᾿Ιησοῦς τότε τοὺς ἀπάντησε· ῎Εχει ἔρθει πιὰ ἡ ὥρα νὰ δοξασθεῖ ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου. ᾿Ακοῦστε καλά· ἂν τοῦ σιταριοῦ ὁ σπόρος δὲν πέσει στὴν γῆ καὶ δὲν πεθάνει, μένει ἕνας μονάχος σπόρος. ῍Αν ὅμως πεθάνει, φέρνει ἄφθονο καρπό. Αὐτὸς ποὺ ἀγαπάει τὴν ζωή του θὰ τὴν χάσει· αὐτὸς ὅμως ποὺ τὴν ζωή του δὲν τὴν λογαριάζει ὅσο κρατάει αὐτὸς ὁ κόσμος, θὰ τὴν φυλάξει γιὰ τὴν αἰώνια ζωή» (Ἰωάννου ιβ΄, 23,25).
6. Γιὰ νὰ σώσουμε τὴν ζωή μας πρέπει νὰ τὴν θυσιάσουμε γιὰ τὸν Χριστό μας. ῾Ο Κύριος δίδαξε τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη γιὰ τὴν ζωή.
«῞Οποιος προσπαθήσει νὰ σώσει τὴν ζωή του θὰ τὴν χάσει, καὶ ὅποιος χάσει τὴν ζωή του γιὰ μένα θὰ τὴν σώσει» (Ματθαίου ι΄, 39).
7. Γιὰ νὰ πάρουμε πρέπει νὰ δώσουμε
῾Ο Κύριος προέτρεψε τοὺς μαθητές Του νὰ δίνουν γιὰ νὰ παίρνουν.
«Δίνετε καὶ θὰ σᾶς δώσει καὶ ἐσᾶς ὁ Θεός» (Λουκᾶ στ΄, 38). ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος τόνισε αὐτὸ τὸν νόμο, ὅταν μίλησε στοὺς Πρεσβυτέρους τῆς ᾿Εφέσου· «Μὲ κάθε τρόπο σᾶς ἔδωσα τὸ παράδειγμα, ὅτι πρέπει νὰ ἐργάζεστε ἔτσι σκληρά, γιὰ νὰ μπορεῖτε νὰ βοηθᾶτε αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀνάγκη. Νὰ θυμᾶστε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας ᾿Ιησοῦ, ποὺ εἶπε· καλύτερο εἶναι νὰ δίνεις παρὰ νὰ παίρνεις» (Παροιμιῶν ια΄, 23,25).
Αὐτὸ τὸν πνευματικὸ νόμο, ποὺ πρέπει νὰ διέπει τὴν ζωὴ τοῦ πιστοῦ, ἀναπτύσσει ἐκτενῶς ὁ ἴδιος ᾿Απόστολος στὴν ἐπιστολή του πρὸς Κορινθίους Β´, θ´ 6-15.
8. ῞Ενας θησαυρὸς φυλάσσεται σὲ εὔθραστο ὀστράκινο σκεῦος
῾Ο ἀπόστολος Παῦλος ἀναφερόμενος στὴν πνευματικὴ κατάσταση τῶν πιστῶν, διαπιστώνει ὅτι ἡ πίστη, ποὺ εἶναι ὁ πνευματικὸς θησαυρὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου φυλάσσεται σὲ ἕνα εὔθραστο ὀστράκινο σκεῦος ποὺ εἶναι ἡ προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου. ῞Οπως ὅταν θραυστεῖ τὸ σκεῦος καταστρέφεται ὁ θησαυρός, ἔτσι καὶ ὅταν ἡ προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου πληγεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἀμφιβολία ἐξαφανίζεται ἡ πίστη στὸν ἀληθινὸ καὶ ζωντανὸ Θεό. «᾿Εμεῖς ἔχουμε αὐτὸ τὸν θησαυρὸ μέσα στὰ σώματά μας τὰ εὔθραυστα καὶ χωματένια» (Πρός Κορινθίους Β΄, δ΄, 7).
Αὐτὸν τὸν ἀνεκτίμητο θησαυρό, ποὺ εἶναι ἡ πίστη μας καὶ ἡ ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ὀφείλουμε νὰ προφυλάξουμε καὶ νὰ τὸν κρατήσουμε, διότι ὅπως τὸ σκεῦος χωρὶς τὸν θησαυρὸ δὲν ἔχει καμία ἀξία ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος χωρὶς τὴν πίστη.
9. ῍Αν καὶ ἀδύναμοι ἐργαζόμαστε τὰ τέλεια καὶ μεγάλα ἔργα τοῦ Θεοῦ.
Παρατηρεῖται ἕνα παράδοξο στὴν ἱστορία τῆς σωτηρίας, ὅτι πολλὲς φορὲς ὁ Θεὸς χρησιμοποιεῖ ἀδύναμους ἀνθρώπους γιὰ νὰ ἐπιτελέσουν ἔργα ποὺ ὑπερβαίνουν τὶς δυνατότητες τῶν ἀνθρώπων. ῎Ετσι ἡ ἀσθένεια, ἡ ταπεινὴ καταγωγή, ἡ ἔλλειψη ἀνθρώπινης σοφίας καὶ ἄλλα δὲν ἐμποδίζουν τὸν Θεὸ νὰ ἐπιτύχει τὸ θέλημά Του. Αὐτὸ τὸν πανίσχυρο πνευματικὸ νόμο ὑπενθύμισε ὁ Θεὸς στὸν ἀπόστολο Παῦλο, ποὺ Τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν θεραπεύσει ἀπὸ τὴν ἀσθένειά του γιὰ νὰ μπορεῖ μὲ περισσότερες δυνάμεις νὰ Τὸν ὑπηρετεῖ, λέγοντάς του· «Σοῦ ἀρκεῖ ἡ χάρη μου, γιατὶ ἡ δύναμή μου φανερώνεται στὴν πληρότητά της μέσα σὲ αὐτὴ τὴν ἀδυναμία σου» (Πρός Κορινθίους Β΄, ιβ΄, 9). Μὲ τὸν ἴδιο νόμο ἐνεργεῖ ὁ Θεὸς ὅπως διακήρυξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι· «Αὐτοὺς ποὺ ὁ κόσμος τοὺς θεωρεῖ μωρούς, ἐκείνους διάλεξε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ντροπιάσει τελικὰ τοὺς σοφούς· καὶ αὐτοὺς ποὺ ὁ κόσμος τοὺς θεωρεῖ ἀνίσχυρους, ἐκείνους διάλεξε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ντροπιάσει τελικὰ τοὺς κατὰ κόσμον ἰσχυρούς· καὶ αὐτοὺς ποὺ ὁ κόσμος τοὺς θεωρεῖ παρακατιανοὺς καὶ περιφρονημένους, ἐκείνους διάλεξε ὁ Θεός, τὰ μηδενικά, γιὰ νὰ καταργήσει ὅσους θαρροῦν πὼς εἶναι κάτι» (Πρός Κορινθίους Α΄, α΄, 27).
10. Τά παράδοξα τῆς πνευματικῆς ζωῆς
῾Ο ἀπόστολος Παῦλος ὁ μέγας αὐτὸς ἀγωνιστὴς τοῦ χριστιανικοῦ στίβου περιγράφει τὴν πνευματικὴ ζωὴ τῶν πιστῶν καὶ τὰ παράδοξά της ὡς ἑξῆς· «Δοκιμάζουμε δόξα καὶ ἀτίμωση, δυσφήμηση καὶ ἔπαινο. Μᾶς θεωροῦν λαοπλάνους, καὶ ὅμως λέμε τὴν ἀλήθεια· μᾶς ἀγνοοῦν καὶ ὅμως γινόμαστε γνωστοί· φτάνουμε στὸν θάνατο, καὶ νὰ ποὺ ζοῦμε· μᾶς βασανίζουν, ἀλλὰ δὲν πεθαίνουμε· μᾶς προξενοῦν στενοχώριες κι ὅμως πάντοτε χαιρόμαστε· εἴμαστε φτωχοί, κάνουμε ὅμως πολλοὺς νὰ πλουτίσουν· τίποτα δὲν ἔχουμε καὶ τὰ πάντα κατέχουμε» (Πρός Κορινθίους Β΄ στ΄, 8-10).
