Η Π Α Ρ Θ Ε Ν Ο Σ Μ ΑΡ Ι Α
Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Κατά τήν ἐκκλησιαστική περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου στό κέντρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν πιστῶν εὑρίσκεται ἡ Παρθένος Μαρία.
Ἡ Καινή Διαθήκη μᾶς προσφέρει μέ αὐθεντικότητα τίς ἑξῆς πληροφορίες γιά τό πάντιμο πρόσωπο τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
α΄ Τόν ἕκτο μῆνα ἀπό τῆς συλλήψεως τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ὁ ἄγγελος Γαβριήλ ἀπεστάλη ἀπό τόν Θεό πρός μία κόρη Παρθένο πού ὀνομαζόταν Μαριάμ καί ἦταν μνηστευμένη μ’ ἕνα ἄνδρα πού ὀνομαζόταν Ἰωσήφ καί κατοικοῦσαν στήν Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας νά ἀναγγείλει στήν Μαρία τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ (Λουκᾶ α΄ 26, 27 )
β΄. Μεταξύ τοῦ ἀγγέλου καί τῆς Παρθένου Μαρίας διεξάχθηκε ἕνας διάλογος πού ἀφοροῦσε στήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στήν δική Της ἀποστολή (Λουκᾶ α΄ 28-38)
γ΄ Ὁ μνηστήρας τῆς Παρθένου Μαρίας Ἰωσήφ σαφῶς ἀναφέρεται, ὅτι ἦταν «ἐξ οἴκου Δαβίδ», δηλαδή ἀπό τήν βασιλική γενιά τοῦ Δαβίδ. Γιά τήν Παρθένο Μαρία συμπεραίνεται ἀπό τήν ὑπόσχεση τοῦ Ἀγγέλου, ὅτι ὁ Υἱός πού θά γεννοῦσε ἐπρόκειτο νά καθίσει στόν «θρόνο Δαβίδ τοῦ πατρός αὐτοῦ» (Λουκᾶ α΄ 32).
Πολλοί ἄλλοι πού ἀπευθυνόταν σ’ Αὐτόν ἔτσι τόν ἀποκαλοῦσαν Υἱό Δαβίδ (Ματθαίου α΄ 1, θ΄ 27, Ἰωάννου ζ΄ 42 )
δ΄ Ἡ Παρθένος Μαρία δέχθηκε μέ πολύ ταπεινό πνεῦμα καί πλήρη ὑποταγή, τήν θεία κλήση νά ὑπηρετήσει τό μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας, δηλώνοντας αὐτό στόν Ἄγγελο (Λουκᾶ α΄ 38).
ε΄ Μετά τόν Εὐαγγελισμό Της ἐπισκέφθηκε τήν συγγενή Της Ἐλισάβετ καί μετά τόν ὕμνο της (Λουκᾶ α΄ 42-45), ἡ Παρθένος Μαρία ἀπάγγειλε τόν δικό Της εὐχαριστήριο ὕμνο.
στ΄ Λίγο πρίν τήν γέννηση τοῦ Ἰωάννου ἡ Παρθένος Μαρία ἐπέστρεψε στήν Ναζαρέτ, ὅπου ὁ Ἰωσήφ κατόπιν τῆς ἐμφανίσεως τοῦ ἀγγέλου, πού τούς διέλυσε τίς ἀμφιβολίες του γιά τήν ἐγκυμοσύνη τῆς Παρθένου Μαρίας, «παρέλαβεν αὐτήν» (Κατά Ματθαῖον α΄ 18-21)
ζ΄ Τό διάταγμα τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης Αὐγούστου (31 π.Χ.-14 μ.Χ.) νά ἀπογράψει τούς ὑπηκόους τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Ρώμης γιά φορολογικούς λόγους πού συμπεριελάμβανε καί τά ἐδάφη τῆς Παλαιστίνης ἔφερε τήν Παρθένο Μαρία καί τόν Ἰωσήφ στήν Βηθλεέμ, ὅπου καί ἔτεκε τόν Υἱό Αὐτῆς τόν πρωτότοκο (Λουκᾶ β΄ 1-5)
η΄ Στίς 8 ἡμέρες ἀπό τήν γέννησή Του τό βρέφος περιτμήθηκε καί ὀνομάσθηκε Ἰησοῦς (Λουκᾶ β΄ 21).
θ΄ Ἀκολούθως στίς 40 ἡμέρες παρουσιάσθηκε ἀπό τήν Παρθένο Μαρία καί τόν Ἰωσήφ στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου καί προσφέρθηκε ἡ προβλεπομένη ἀπό τόν Νόμο τοῦ Μωϋσέως προσφορά, μάλιστα γιά τούς πτωχούς γονεῖς.
Ἐκεῖ στό Ναό ὁ δίκαιος Συμεών προφήτευσε γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό ἀποδίδοντας σ’ Αὐτόν τίς περί Μεσσίου διδασκαλίες τῶν Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τῆς προεῖπε, ὅτι «ρομφαία θά διαπερνοῦσε τήν ψυχή της» (Λουκᾶ β΄ 22-39).
ι΄ Στό σπίτι Της στήν Ναζαρέτ ἔγινε ἡ προσκύνηση τῶν Μάγων (Ματθαίου β΄ 9-12)
ια΄ Μετά τήν προσκύνηση τῶν Μάγων, ἡ Παρθένος Μαρία μέ τόν Ἰωσήφ καί τόν Ἰησοῦ, ἔφυγε γιά τήν Αἴγυπτο (Ματθαίου β΄ 13-15)
ιβ΄ Μαζί μέ τόν Ἰωσήφ ἀνέβαινε κατ’ ἔτος στά Ἱεροσόλυμα γιά νά ἑορτάσουν τό Πάσχα τῶν Ἰουδαίων (Λουκᾶ β΄ 41 )
Στόν ἑορτασμό τοῦ Πάσχα ὁ δωδεκαετής Ἰησοῦς παρέμεινε στόν Ναό τῶν Ἱεροσολύμων συζητώντας μέ τούς Νομοδιδασκάλους τῶν Ἰουδαίων πού ἐξεπλήτοντο μέ τήν σοφία Του ἐνῷ ἡ Μητέρα Του ἡ Παρθένος Μαρία μέ τόν Ἰωσήφ Τόν ἀναζητοῦσαν ἐπί τρεῖς ἡμέρες (Λουκᾶ β΄ 41-50).
ιγ΄ Ἀργότερα ἐνῷ ὁ Ἰησοῦς κήρυττε στούς ὄχλους διαβάζουμε, ὅτι ἡ « μήτηρ καί οἱ ἀδελφοί αὐτοῦ» στάθηκαν ἔξω ἀπό τό σπίτι πού βρισκόταν ὁ Ἰησοῦς καί εἶχε συγκεντρωθεῖ πλῆθος Ἰουδαίων ζητώντας Τον (Ματθαίου ιβ΄ 46-50, Μάρκου γ΄ 31-35, Λουκᾶ η΄19-21).
ιδ΄ Στόν Σταυρό πάλι ἡ Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ παρακολουθεῖ τό μαρτύριο τοῦ Υἱοῦ Της, ὁπότε καί ὁ Ἰησοῦς τήν ἐμπιστεύθηκε στήν φροντίδα τοῦ μαθητοῦ Του Ἰωάννη (Ἰωάννου ιθ΄ 25-27)
ιε΄ Τέλος Τήν βλέπουμε στό ἀνώγειο τῶν Ἱεροσολύμων μέ τούς Ἀποστόλους προσκαρτερώντας στήν προσευχή (Πράξεων α΄ 14).
Αὐτές εἶναι οἱ πληροφορίες πού οἱ θεόπνευστες Γραφές μᾶς προσφέρουν γιά την «Κεχαριτωμένη» καί «Εὐλογημένη ἐν γυναιξί», τό εὐλογημένο «σκεῦος ἐκλογῆς» πού ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ χρησιμοποίησε γιά τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ Του καί τήν εἴσοδό Του στόν κόσμο (Λουκᾶ α΄ 28)
Σ’ αὐτές τίς πληροφορίες στηρίχθηκε ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας καί διεμόρφωσε τήν διδασκαλία της γιά τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ.
Σ’ αὐτή στηρίζεται ἡ Χριστολογία (ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τόν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστό) ἀλλά καί ἡ Σωτηριολογία (ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν σωτηρία μας)
Ὁ τίτλος «Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ» προσδιορίζει τό λειτούργημά τῆς Παρθένου Μαρίας, τήν ἀποστολή Της στό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Ἀπό τήν μελέτη τῶν κειμένων τῶν εὐαγγελίων προκύπτουν ὅτι:
α΄ Ἡ μητρότητά Της αὐτή εἶναι θεληματική.
Αὐτό συνάγεται σαφῶς ἀπό τήν ἀφήγηση τοῦ Εὐαγγελισμοῦ (Λουκᾶ α΄ 26-38). Ἡ διακονία Της ἦταν ἀποτέλεσμα ἐλευθέρας ἐπιλογῆς.
β΄. Ὅταν ἡ Παρθένος Μαρία γέννησε τόν Ἰησοῦ ἡ ἀποστολή Της, ὅπως συμβαίνει μέ ὅλες τίς μητέρες, ἁπλῶς ἄρχισε (Λουκᾶ β΄ 29-32, 34 ἑξ., Λουκᾶ β΄48, β΄ 51).
γ΄. Ἡ Παρθένος Μαρία παρέμεινε μητέρα ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἀνδρώθηκε (Μάρκου γ΄ 21, 31 καί Ἰωάννου ιθ΄ 25 ἑξ).
δ΄. Στό ἑξῆς σ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς Της πάνω στήν γῆ ἡ μητέρα ὑποχώρησε μπροστά στήν πιστή. Ἐκτός ἀπό Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ ἀναδείχθηκε ἡ πρώτη πιστή (Μάρκου γ΄ 32-35, Λουκᾶ ια΄ 27-28)
Πρῶτα Ἐκείνη ὑπῆρξε πιστή καί ὑπάκουη συνιστᾶ στούς πιστούς (Ἰωάννου β΄ 5)
ε΄. Στόν Σταυρό ὁλοκληρώνεται αὐτή ἡ κένωση τῆς Μητέρας τοῦ Ἰησοῦ (Λουκᾶ β΄34-35)
στ΄. Στό Γολγοθᾶ ἡ μητρότητα Της ὁλοκληρώθηκε ὅπως τό δείχνει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης σέ μία σκηνή πού κάθε λεπτομέρεια της εἶναι γεμάτη νόημα (Ἰωάννου ιθ΄ 25).
ζ΄. Ἴσως ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς θέλησε νά ὑπομνήσει αὐτή τήν ἀποστολή τῆς Μαρία μέσα στήν Ἐκκλησία, ὅταν Τήν δείχνει νά προσεύχεται μέ τούς Δώδεκα, περιμένοντας τό ἅγιο Πνεῦμα (Πράξεων α΄ 14)
Ἡ ἴδια ἡ Παρθένος Μαρία καί Μητέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔχουσα ἐπίγνωση τῆς ἀποστολῆς Της ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ ὅτι θά γεννοῦσε τόν λυτρωτή καί σωτῆρα τοῦ κόσμου διαπιστώνει ὅτι οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων πού θά δέχονται τήν σωτηρία τους θά Τήν εὐγνωμονοῦν καί θά Τήν μακαρίζουν, θά Τήν ἐπαινοῦν καί θά Τήν τιμοῦν ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ :
«Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκᾶ α΄ 48)
Δηλαδή : «Ἀπό τώρα θά μέ καλοτυχίζουν ὅλες οἱ γενιές»
