Ο ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΤΥΦΛΟΣ
στό δικαστήριο τοῦ Ὀρθολογισμοῦ
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ἕνα Σάββατο, ὁ Ἰησοῦς πέρασε κοντὰ ἀπὸ ἕνα τυφλὸ ἐκ γενετῆς ποὺ ζητοῦσε, ἐλεημοσύνη, ἴσως στὰ πέριξ τοῦ Ναοῦ. Σκέφθηκαν αὐτὸν τὸ δυστυχισμένο οἱ μαθητὲς ποὺ συνώδευαν τὸν Ἰησοῦ καὶ ρώτησαν : «Ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἤ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ ;». Βλέπομε σ᾽ αὐτὴ τὴν ἐρώτησι τὴν ἀρχαία ἑβραϊκὴ γνώμη, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία τὸ φυσικὸ κακὸ ἦταν πάντα συνέπεια καὶ τιμωρία τοῦ ἠθικοῦ κακοῦ : γνώμη ποὺ ἤδη ἀπεδείχθη ἐσφαλμένη ἀπὸ τὸν διάσημο συγγραφέα τοῦ βιβλίου τοῦ Ἰώβ, κι ὅμως πεισματικὰ διατηρήθηκε ἀπὸ σοφοὺς καὶ ἀσόφους. Ὁ Ἰησοῦς ἀπέκρουσε τὴ γνώµη λέγοντας ὅτι οὔτε αὐτὸς ὁ ἀτυχὴς οὔτε οἱ γονεῖς του εἶχαν ἁμαρτήσει καὶ ὅτι ἡ μοναδικὴ ἐκείνη περίπτωση ἐπετράπη γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ (Ἰωάννου 9, 5). ᾿Αφοῦ εἶπε αὐτό, ὁ Ἰησρῦς ἔπτυσε στὴ γῆ, ἔκανε μὲ τὸ σάλιο λίγη λάσπη, ἔβαλε αὐτὴ τὴ λάσπη στὰ μάτια του καὶ ἔπειτα τοῦ εἶπε «Πήγαινε, πλύσου στὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ». Αὐτὸς πῆγε, πλύθηκε καὶ γύρισε βλέποντας καλά.
Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀναφέρεται στό συµβολικὸ νερὸ ποὺ ὁ Ἰησοῦς σκόρπισε στὸν κόσµο, ξανασκέπτεται θεληµατικὰ αὐτὸν σὰν ἕνα σταλµένο ὑπερφυσικὸ νερό καὶ σ᾿ αὐτὸ τὸ νερὸ θὰ πλυθῆ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος ποὺ στερεῖται τὸ φῶς, ὅπως ὁ γεννημένος τυφλὸς πλύθηκε στὴ δεξαμενὴ τοῦ Σιλωάμ. Καὶ στὶς δυὸ περιπτώσεις τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι τὸ ἴδιο.
Σέ ἐρωτήσεις τῶν παρευρισκομένων «πῶς σοῦ ἀνοίχθηκαν τὰ µάτια ; » ἐκεῖνος μὲ ἁπλότητα ἀπαντοῦσε : Ἐκεῖνος ποὺ λέγεται Ἰησοῦς ἔκανε λίγη λάσπη, μοῦ τὴν ἔβαλε στὰ μάτια˙ μοῦ εἶπε : «Πήγαινε, πλύσου στὴν Σιλωάμ»" πῆγα κεῖ πλύθηκα˙ εἶδα. Ὁδηγούμενος στούς Φαρισαίους αὐτοί ἐπανέλαβαν τὶς ἴδιες ἐρωτήσεις. Ἔλαβαν τὶς ἴδιες ἀπαντήσεις.
Ἔστειλαν νὰ καλέσουν τοὺς γονεῖς του πού δήλωσαν, ἀποφεύγοντας κάθε προσωπική των εὐθύνη. Τοὺς πιὸ διακεκριμένους ἀντιπροσώπους τῆς «παραδόσεως» καὶ τῆς ἰουδαϊκῆς σοφίας ἐπιχειροῦσε νά διδάξη μέ τίς ἀποστομωτικές ἀπαντήσεις του ὁ ἀναιδής ἀγέρωχος, γεννημένος ἐπὶ πλέον µέσα στὸ παράπτωµα ὅπως ἡ τύφλωσίς του ἀπέδειξε !
Ὁ διωγµένος καί θεραπευμένος τυφλός συνάντησε κατόπιν τὸν Ἰησοῦ, ποὺ τοῦ εἶπε : «Σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου (παραλλαγή : τοῦ Θεοῦ);». Ὁ θεραπευμένος ἀπήντησε : «Καὶ τίς ἐστιν, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν ;». Ὁ Ἰησοῦς πρόσθεσε : «Καὶ ἑώρακας αὐτὸν (ὑπαινισσόμενος τὴν γενομένη θεραπεία) καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν». Τότε ὁ θεραπευμένος φώναξε : «Πιστεύω, Κύριε», καὶ τὸν προσεκύνησε. Ὁ ᾿Ιησοῦς πρόσθεσε : «Εἰς κρίμα (γιὰ νά γίνη κάποια κρίσις καὶ ξεχώρισμα) ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσιν καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται».
Ἡ τύφλωσις εἶναι γενική, ἀλλὰ μπορεῖ κανεὶς νά θεραπευθῆ ἀπ᾿ αὐτὴ µόνον ἂν ἀρχίση νὰ ἀναγνωρίζη ὅτι εἶναι προσβεβληµένος, ἐνῶ δὲν θὰ θεραπευθῇ ποτὲ ἐκεῖνος ποὺ αὐταπατᾶται ὅτι βλέπει˙ ἡ αὐταπάτη αὐτὴ εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνη καὶ ἀπὸ αὐτὴν ἀκόμα τὴν τύφλωσι, γιατὶ εἶναι ἡ ἑπταπλῆ σφραγίδα της.
Τὸ ἄκαμπτο πεῖσμα τῶν Ἰουδαίων στὸ νὰ μὴ θέλουν ν᾽ ἀναγνωρίσουν τὴ θεραπεία τοῦ γεννηµένου τυφλοῦ εἶναι τελείως ἱστορικό, καὶ εἶναι ἀκόμα ἕνα φαινόμενο ἱστορικῶς κανονικώτατο.
Ἡ φαρισαϊκὴ τήρησις τοῦ Σαββάτου, ἡ συμμετοχὴ στὸ φαρισαϊκὸ συνεταιρισμό, καὶ τὰ παρόμοια, ἦταν οἱ κολῶνες των. ᾿Απὸ τὴν κορυφή των ἔκριναν ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη, ἐπιδοκιµάζοντας ὅ,τι τὶς ἐνίσχυε καὶ ἀποδοκιμάζοντας ὅ, τι τὶς ἐξασθένιζε. Καλοῦν αὐτοὶ στὸ δικαστήριό των τὸν θεραπευμένο τυφλὸ καὶ τοὺς γονεῖς του, ἐρευνοῦν τὶς μαρτυρίες καὶ ἐπινοοῦν ὑπεκφυγές, χωρὶς ὅμως νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἐπιθυμητὴ ἐξήγησι. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει ἄς πέσουν ὅλα, φθάνει νὰ µείνουν οἱ κολῶνες, : Ἔ! λοιπόν, συγκρίνοντας ψύχραιμα τὰ γεγονότα, ὁ σημερινὸς ἱστορικὸς βρίσκει ὅτι ἔπειτα ἀπὸ τόσους αἰῶνες ἕνα μέρος τῆς ἀνθρωπότητος πολὺ λίγο ἄλλαξε στὰ διαβήματά του ἀναφορικὰ μὲ τὰ δεδοµένα τῆς ζωῆς τοῦ Ἰησοῦ : Ἄλλαξε µόνο τὰ ὀνόματα, ἀλλὰ ἡ μέθοδος ἔμεινε οὐσιαστικὰ ἡ ἴδια. Οἱ ἀκλόνητες κολῶνες ποὺ μιὰ φορὰ λεγόνταν τήρησις τοῦ Σαββάτου κτλ., σήµερα λέγονται παραλογισμὸς τοῦ θαύματος, τὸ ἀδύνατον τοῦ ὑπερφυσικοῦ κτλ., ἀλλὰ οἱ κολῶνες, στὴν πρᾶξι, εἶναι πάντα οἱ ἴδιες. Καλοῦν στό δικαστήριο τοῦ ὀρθολογισμοῦ διάφορες ἀποδείξεις, ἐξετάζουν τὶς µαρτυρίες, ἐπινοοῦν θεωρίες, χωρὶς ὅμως νὰ ἐπιτύχουν τὴν ποθητὴ ἐξήγησι, ἀπεναντίας βρίσκουν ἕνα ᾿Ιησοῦ πάντα πιὸ ὑπερφυσικὸ. Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει ἄς πέσουν ὅλα τά ἄλλα, φθάνει νὰ μείνουν οἱ κολῶνες, Καὶ ἔτσι παραμένει ἡ τύφλωσις, μὲ τὴν ἑπταπλῆ σφραγίδα της.
